DAYS OF DARKNESS

Μουζικα

Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010

Good night, sleep tight..

μια ολοφώτιστη νύχτα του ιουλίου σε πρωτοείδα
έμεινα να σε κοιτάζω θαμπωμένος
μου κράτησες καλή συντροφιά εκείνο το βράδυ
πάνω στο κατάστρωμα ξαπλωμένος
σε κοιτούσα και χαμογελούσα
και πολλές νύχτες μετά
έμενες μαζί μου στα ξενύχτια μου
μου έπαιζες μουσική με νότες απόκοσμες
και εγώ σου διάβαζα
την ιστορία του γάτου που έμαθε σε ένα γλάρο να πετάει
μετά χάθηκες
για λίγο
και μια νύχτα ξαναφάνηκες
μου έπαιξες λυπημένες μουσικές
και εγώ δεν βρήκα κάτι να σου διαβάσω
μα επέμενες ακόμη
και εγώ σε κατηγόρησα
ξαναχάθηκες
η αλήθεια είναι πως σε περίμενα
να ξαναέρθεις
αλλά δεν φάνηκες
ίσως κουράστηκες
ίσως να αποκοιμήθηκες
στην αγκαλιά κάποιου σύννεφου


ξέρεις κάτι;
ποτέ δεν κατάλαβα
αν υπήρξες πραγματικά
ή αν ήσουν δημιούργημα της φαντασίας μου


καληνύχτα λοιπόν
αν ποτέ θελήσεις να περάσεις
μη χτυπήσεις
θα είναι ανοιχτά


καληνύχτα

Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010

ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ (στείλε τον τραγουδιστή στο διάολο)


όλα εδώ πληρώνονται

γιατί αν όχι εδώ τότε που αλλού; και αν έχεις λεφτά πάει καλά. πληρώνεις και σου μένουν και να φας. αλλιώς τρως τα πετσάκια σου και κάνεις τουμπεκί. και όχι ψιλοκομμένο. γεύση από άθλια αδυναμία και έρχεται και χειμώνας. να φορέσεις τα μάλλινά σου γάντια και να ρίχνεις μπουκέτα στους τοίχους. μην ξεχάσεις όμως τον εαυτό σου. και να κόψεις τα συρματοπλέγματα, λένε, να μην γίνουν κλουβιά και απομείνεις μόνος σου. κουτσομπόληδες. θα μεγαλώσει το κλουβί, λες εσύ, θα γίνει από αυτά που ούτε οι καρχαρίες τα πλησιάζουν. αυτά τα ηλεκτροφόρα. και να μείνεις μέσα. να σε καμαρώνεις. φθινόπωρο κακό. φτηνόπωρο (που λέει και μια ψυχή). βόλτες με αδέξιες κινήσεις. αδέξια και άχαρα τα χέρια, ούτε στις τσέπες σου χωράνε.


στο διάολο.

Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2010

7. ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ


πολλές φορές είναι έτσι. κάποιες άλλες είναι εντελώς έτσι. πάντα όμως το απόγευμα της κυριακής σου χαμογελάει με το δικό του διεστραμμένο τρόπο. σου φτιάχνει καφέ και σου στρίβει τσιγάρο. σε κερνάει φίλους γύρω από ένα τραπέζι με κόκκινο κρασί και γέλια. μεταμορφώνεται σε νοσοκόμα και σε γιατρεύει από την αλκοολοποσία του προηγούμενου βραδιού. σου προτείνει να ακούσεις καινούργια τραγούδια και πατάει πλέι στις αγαπημένες σου πλέιλιστ. κάθεται δίπλα σου και ακουμπάει στον ωμο σου. καταβάλλει προσπάθειες να εμποδίσει το βράδυ που περιμένει στη γωνία χαμογελώντας χαιρέκακα και σου ζωγραφίζει όνειρα πάνω στα ρούχα και το δέρμα σου. σε προσκαλεί για μια βόλτα στην πόλη και όταν δεν έχεις όρεξη σου διαβάζει ποιήματα. ξαπλώνει μαζί σου πάνω στη φλοκάτη και σου χτενίζει τα μαλλιά για να είσαι όμορφος. σε τυλίγει με ένα κασκόλ για να μη φοβάσαι και σου διηγείται ιστορίες από τα νεανικά του ταξίδια. και αν του θυμώσεις καμιά φορά δεν σου κρατάει κακία. σου κλείνει το μάτι με νόημα και φεύγει προς την κουζίνα.

6. TO (LIVE IN A) DREAM







εδώ


και εδώ επίσης

Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010

5. ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ


το φθινόπωρο έρχεται και κουλουριάζεται στην αγκαλιά σου, τυλίγεται στο λαιμό σου και σε χαϊδεύει με την ανάσα του. το νιώθεις, το χρειάζεσαι, έχεις ανάγκη ένα χάδι να φτιάξει γύρω σου ένα κουκούλι και εσύ να μεταμορφωθείς σε ένα μικρό έμβρυο μέσα του και απο εκεί να βλέπεις τις στάλες της βροχής να σου ψιθυρίζουν τραγούδια ζεστά. το φθινόπωρο τα ξενύχτια έχουν άλλη γεύση, αυτή της απρόσωπης προσμονής. τα κορίτσια αυτήν την εποχή είναι πολύ πιο γλυκά (σαν το μούστο ένα πράγμα) και οι άδειες αγκαλιές πιο θελκτικές. η εποχή του άγριου ξεφαντώματος (του ποιού;) εχει παρέλθει ανεπιστρεπτεί και τώρα πια κοιτάς το τζάκι (ναι, κανε όνειρα) σχεδόν ερωτικά. τα βιβλία δίπλα στο κρεβάτι, κάτω στο πάτωμα, ξεφυσάνε ανακουφισμένα και τινάζουνε χαρωπά τη σκόνη από πάνω τους. το φθινόπωρο βρέχει (και αν βρέχει και στην καρδιά σου δεν πειράζει, δεν θα σε κατηγορήσει κανείς), οι δρόμοι ξεπλένονται και μαζί με αυτούς και οι ψυχές, ας είναι, ένα ντουζάκι δεν έβλαψε ποτέ κανένα. τα φύλλα των δέντρων σε παρακολουθούν κάνοντας τον κινέζο, περνούν ξυστά από το αυτί σου και σου μιλάνε σε μια γλώσσα ακαταλαβίστικη, κοιτάς γύρω σου να δεις ποιος σου μίλησε, μάταια.

το φθινόπωρο είναι η εποχή που. το φθινόπωρο είναι η εποχή που. το φθινόπωρο είναι η εποχή που. το φθινόπωρο είναι η εποχή που. .................................... ... ... .. .

Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010

4. THAT SOUND


τη στιγμή που η βελόνα ακουμπάει πάνω στο δίσκο και ακούγεται ο χαρακτηριστικός ήχος, η ατμόσφαιρα ηλεκτρίζεται στην αναμονή της πρώτης νότας. ξέρεις ότι έφτασε η ώρα για ησυχία και ακρόαση. είναι μια μαγική στιγμή αυτή, που δεν συγκρίνεται σε καμία περίπτωση με αντίστοιχο άκουσμα σε εμπιθρι, σιντι, κτλ. οι νότες διαδέχονται η μία την άλλη και εναρμονίζονται απόλυτα, κατά ένα περίεργο τρόπο, με τους ήχους που δημιουργούνται από το γλίστρυμα της βελόνας πάνω στις ράγες του βινυλίου. δεν υπάρχει τίποτα το ενοχλητικό σε αυτό το άκουσμα. ο δίσκος λικνύζεται ελαφρά, σαν να χορεύει συμμετέχοντας στην μελωδική παρέλαση. όσο πιο παλιός, τόσο καλύτερα.

Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου 2010

3. ΦΙΛΟΙ


χοντρός και λιγνός, άμποτ και κοστέλο, μπόλεκ και λόλεκ, αυτοί οι δύο, τρίο στούντζες, αδερφοί μαρξ (και να μην ήταν αδέρφια φίλοι θα ήταν σίγουρα).

οι φίλοι υπάρχουν. για να σου παραστέκονται. για να σου προσφέρουν απλόχερα ένα χέρι ξύλο όταν οι περιστάσεις το απαιτούν. για να κλαίς στον ώμο τους. για να σου ρίχνουν μπουκέτα στη μάπα. για να πίνετε μια (δύο, πέντε, κτλ) μπύρα στο λιμάνι και να (αμπελο)φιλοσοφείτε. για να συναντιέστε μια φορά το χρόνο και να μη χρειάζεται πιο συχνά. για να δημιουργείς μαζί τους. για να μεθάς μαζί τους. για να γελάς. για να παίζεις μια παρτίδα σκάκι. για να τους βάζεις να πιουν περίεργους χυμούς. για να ταξιδεύεις (κανονικά ή στη φαντασία σου) μαζί τους. για να τους στέλνεις ένα ες εμ ες, ένα μέηλ και να μην περιμένεις απάντηση. για να ανταλάσσετε δυο λέξεις και να νιώθεις ότι αναλύσατε τους αθλίους του βίκτορος ουγκό. για να επικοινωνείτε με ένα βλέμμα. για να κάθεστε στο ίδιο τραπέζι, να μην έχετε πει κουβέντα για δεκαεφτά(17) ώρες και να νιώθεις ο πιο κοινωνικός άνθρωπος στον κόσμο. για να τους συμβουλεύεις και να σε συμβουλεύουν. για να τους διορθώνεις και να σε διορθώνουν. για να τους αγαπάς και να σε αγαπούν.

άντρες γυναίκες, δεν έχει σημασία. τυχερός όποιος έχει φίλους που ανήκουν και στα τρία φύλα. η πραγματική φιλία δεν κωλώνει σε ένα τρυφερό χάδι, ούτε σαστίζει σε μια γλυκιά ματιά.

δεν είναι πολλοί. για την ακρίβεια είναι ελάχιστοι. αλλά είναι φίλοι. και κάποιοι (ω καιροί, ω ήθη, κτλ) e-φίλοι. αλλά όλοι φίλοι.

Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010

2. ΝΑΪΤ ΦΙΒΕΡ


η νύχτα αλλάζει εντελώς ανάλογα με την εποχή. τα καλοκαίρια γίνεται υγρή και ζεστή, σε προσκαλεί για ένα (δύο, πέντε, δώδεκα, έχει την ανάλογη σημασία ο αριθμός) ποτό στο μπαλκόνι, σε μια ακροθαλασσιά, σε κάποιο τραπεζάκι έξω. βουτάει στο ποτήρι (μπουκάλι) επιδιώκοντας να φτάσει μέχρι τον πυθμένα για να αναδυθεί προσφέροντάς σου δώρα μαγικά. το φθινόπωρο σε γεμίζει υποσχέσεις και επιθυμίες, ακούει τις δικές σου και κρυφογελάει κοροϊδευτικά χτυπώντας σε στην πλάτη συγκαταβατικά (ενίοτε γελάει μέσα στα μούτρα σου), συμπαραστέκεται στις αγωνίες και το άγχος σου, τρυπώνει από τη μισάνοιχτη μπαλκονόπορτα στο δωμάτιο για ένα τελευταίο τσιγάρο μαζί σου πριν την κλείσεις και μείνει έξω στο αγιάζι, γίνεται επιστήθια φίλη με τη βροχή και σε χειροκροτάει. τον χειμώνα αποζητά μια αγκαλιά σου, να χουχουλιάσει πάνω στο στήθος σου και ένα ποτήρι (μπουκάλι) κόκκινο κρασί να ζαλίσει με τις αναθυμιάσεις του τα κοινά όνειρά σας. φοράει τα γιορτινά της και στολίζεται με λάμπες νέον και κεριά, γίνεται σύντροφος στην αναζήτηση ενός αγγίγματος από αυτά που κάνουν το διάφραγμα να πάλλεται. η άνοιξη την βρίσκει μπερδεμένη, αναποφάσιστη, μα και γλυκιά και γεμάτη προσμονή, έτοιμη για νέες αλητείες και πρόθυμη για μεγάλες συγκινήσεις.

τη νύχτα ονειρεύεσαι, τη νύχτα αυτοσχεδιάζεις, τη νύχτα κάνεις αυτοκριτική, τη νύχτα βολτάρεις στους δρόμους, σε μαγαζιά -μέχρι πρώτινος- γεμάτα με καπνούς -αλλά ακόμα- γεμάτα με ανάσες, στον εγκέφαλο και στα σωθικά σου. τη νύχτα γελάς χωρίς έγνοιες, τραγουδάς, χορεύεις, αγκαλιάζεις, αισθάνεσαι, ριγείς, βουρκώνεις, ενθουσιάζεσαι, μεθάς, γαμιέσαι, ερωτεύεσαι, θυμάσαι, ψυχορραγείς, ξεχνάς.

η νύχτα έχει το σκοτάδι αλλά έχει και το δικό της φως. αυτό το φως που δεν είναι για όλους. που φωτίζει ψυχές μοναχικές, παρέες περίεργες, χαρακτήρες αλλοπρόσαλους, ανθρώπους τρυφερούς, φιλίες μοναδικές, έρωτες παθιασμένους. η νύχτα στρώνει τη φλοκάτη με τα αστέρια και στέλνει το φεγγάρι κάτω από το μαξιλάρι.

η νύχτα είναι μάνα μας. εκτός από τη μάνα μας κανείς δεν μας θυμάται.



η μέρα φωτίζει τους πάντες.
η νύχτα λιγότερους.
(που λέει και ο φίλος μου εκεί στα δεξιά)

Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

1. TO ACT


μια κυριακή πρωί βρέθηκα σε ένα υπόγειο μαζί με άλλα 11 άτομα να χτυπιέμαι στα πατώματα, να χοροπηδάω ακούσια, να αγγίζω σώματα ιδρωμένα, να ιχνηλατώ συμπεριφορές. έκτοτε, χάνομαι μέσα σε αλήθειες και ψέμματα, σε διαταγές και σε αστεία, σε δυνατές φωνές και σε έντονες σιωπές, σε ακράτητα γέλια και σε βουβά κλάματα, σε συγκινησιακές παρορμήσεις και σε ανυπόφορες αδυναμίες. μούσκεψα άπειρα τι σερτς, κυλίστηκα εκατομύρια φορές σαν μωρό παιδί και σαν ογδοντάχρονος, γνώρισα πολλά και διαφορετικά σώματα (μαζί με αυτά και το δικό μου), σημαδεύτηκα από ουλές, μύρισα ιδρώτες και θέλω. βρέθηκα σε σκοτεινά δωμάτια να παλεύω με το εγώ μου, πέταξα πάνω από πανέμορφα μέρη, αποχαιρέτισα άπιστες γυναίκες και καρδιακούς φίλους, πολέμησα άγριες φυλές σε απέραντα λιβάδια και αντιμετώπισα στυγνούς εγκληματίες στα σκοτεινά σοκάκια μεγαλουπόλεων, βρέθηκα στην προβλήτα ενός λιμανιού να ξερνάω υποσχέσεις και αντίο σε μια αγαπημένη, αγάπησα αμείλικτα, σκότωσα από αγάπη. μια φορά, μάλιστα, ταξίδεψα μέχρι το κέντρο της γης.

χάθηκα μέσα σε λόγια ανθρώπων γραμμένα για ανθρώπους, βυθίστηκα στις λέξεις τους, έκανα μακροβούτια στην ψυχή μου, δοκίμασα τη φαντασία μου, κυνήγησα κρυφά μηνύματα, πάλεψα με τις αδυναμίες και τις επιθυμίες μου, μπήκα σε κόσμους μαγικούς, έκανα πράγματα που δεν θα μπορούσα να κάνω ποτέ, ανακάλυψα πτυχές άγνωστες και καλά κρυμένες.

αμέτρητες φορές προσγειώθηκα ανώμαλα, ηλίθιες καταστάσεις με γειώσαν σε κατώτερο επίπεδο, τρεις φορές αρνήθηκα να πάω.

αγάπησα ανθρώπους, σιχάθηκα συμπεριφορές, συζήτησα, μέθυσα, προσπάθησα να βρω απαντήσεις, έκλαψα στο δρόμο της επιστροφής για το σπίτι, συν-κινήθηκα, ένιωσα το αίμα μου να βράζει, μαύρισα, έφτασα αρκετά κοντά στην ευτυχία.






και θέλω να ελπίζω πως το ταξίδι μόλις άρχισε.

Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2010


το βάδισμά της κοριτσίστικο, τα χέρια να κινούνται αέρινα, τα μαλλιά πιασμένα ψηλά και να ανεμίζουν οι άκρες, οι κινήσεις όλο χάρη, ο καπνός να εκπνέεται με χαμόγελο, το σώμα να στροβιλίζεται με οδηγό τη μουσική διατάζοντας το βλέμμα να ακολουθεί την κάθε κίνησή του, δεν μπορείς παρά να υπακούσεις.




βιολάκι γαμημένο..

(που λέει και μια ψυχή)

Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010



τις ώρες της αϋπνίας




συνήθως πάω για ύπνο.