DAYS OF DARKNESS

Μουζικα

Τετάρτη 7 Απριλίου 2010

-ΑΝΤΑ (and still teen.. how sad..)




δεν κατάλαβα πως βρέθηκα εκεί. δεν θυμάμαι να ανέβηκα σε κάποιο μεταφορικό μέσο. δεν πέρασα κάποιο τσεκ ιν, δεν έκανα ρόουντ τρίπινγκ, δεν έχω ανάμνηση από τοπία να τρέχουν έξω από το παράθυρό μου και να πίνω φτηνό καφέ στο μέσο της αμαξοστοιχίας, και εννοείται πως δεν κολύμπησα τόση απόσταση. το σίγουρο είναι πως βρισκόμουνα εκεί. είχε χιόνι. είχε έναν ουρανό παράξενο. είχε όμορφα σπιτάκια με κεραμίδια. είχε όμορφα τρένα. τις ελάχιστες ώρες που δεν ήταν νύχτα κοιμόμουν. παντού επικρατούσε ένα ημίφως γοητευτικότατο. είδα το βόρειο σέλας σε όλο το μεγαλείο του. ήπια καφέ δίπλα σε ένα ποτάμι παρακολουθώντας τον σαγηνευτικό χορό των νιφάδων. όταν νύχτωνε - θεωρητικά, γιατί πρακτικά το ηλιοβασίλεμα άρχιζε από το πρωί - τα φώτα της μικρής πόλης παίζανε εκπληκτικά με τις σκιές των λιγοστών ανθρώπων πάνω στο άσπρο χώμα και ένα τεράστιο ρολόι δίπλα σε έναν ακόμα πιο τεράστιο χάρτη ταξιδεύανε το μυαλό σε μακρινές διαστάσεις. όλα εκεί ήταν φιλόξενα για κάποιον ακαθόριστο λόγο. τα γυμνά από φύλλωσιά αλλά γεμάτα με μπουμπούκια έτοιμα να ξεπεταχτούν δέντρα, η παρέα των αντρών που τραγουδούσε δίπλα στη σόμπα, οι άδειοι μα ζεστοί δρόμοι, το γεφύρι στο μονοπάτι, τα ξύλια παγκάκια στην αλάνα, η φίλη μου με τα μαλλιά της να προβάλουν ακανόνιστα κάτω από την τραγιάσκα στο κεφάλι της. θέλησα να μείνω εκεί για πάντα.



και μετά ο πρωινός ήλιος να μπερδεύεται με τα σύννεφα. και ένα κενό στο στομάχι να φωνάζει πως μια νέα δεκαετία αρχίζει. και ύστερα λέξεις αφιερωμένες, να θυμίζουν πως κάποιοι αγαπάνε τους ανθρώπους για αυτό που είναι.

σε ευχαριστώ γλυκιά ύπαρξη για τα όμορφα λόγια..

"Τον γνώρισα ένα βράδυ καθώς κοίταξα αρκετά ψηλότερα απο την ευθεία των δικών μου ματιών. Παρατήρησα ένα ντροπαλό χαμόγελο και δύο καλοσυνάτα μάτια. Κάθισα μαζί του αρκετές ώρες. Αρκετός καιρός για να γίνει ένας απο τους ανθρώπους που αγαπώ πολύ. Μιλήσαμε για λίγα πράγματα. Μία άλλη φορά βρεθήκαμε σε ένα πεζούλι ενώ έβρεχε. Καπνίσαμε παρέα και μιλήσαμε για αυτά που μας πονούν. Ακόμα μία φορά βρεθήκαμε να περπατάμε δίπλα δίπλα μην λέγοντας κάτι σοβαρό. Απλά γελούσαμε. Είναι ωραίο να βλέπεις τα χέρια του να ανεβοκατεβαίνουν στις χορδές τις κιθάρας. Έχει και ωραία μακριά μαλλιά. Θέλει να γυρίσει όλο τον κόσμο. Αγαπάει το θέατρο και κάτι περίεργα χρωματιστά ρούχα. Στρίβει το τσιγάρο με μεγάλη προσοχή. Μπορεί να γίνει ο αγαπημένος φίλος όλων όσων ξέρω. Αν ήταν εποχή θα ήταν φθινόπωρο, αν ήταν ημέρα θα ήταν Πέμπτη και αν ήταν ώρα θα ήταν επτά το απόγευμα. Γελάει σαν παιδί και δεν ξέρει τι θα κάνει αύριο ή μετά. Αρκείται στο τώρα και αυτό του το αναγνωρίζω ως μέγα προτέρημα. Ξέρει τι θα πει αγάπη άνευ όρων και έχει δώσει πολλά για αυτή. Σέβεται την ελευθερία και την ευτυχία των άλλων. Είναι άνθρωπος καλός με όλη τη σημασία της λέξης. Είμαι τυχερή που τον γνωρίζω και ας βρισκόμαστε λίγο και αραιά. Αγαπιόμαστε όμως. Έχουμε ανταλλάξει κομμάτια και στρατόπεδα. Στον πιό γλυκό άνθρωπο που ξέρω. Που σήμερα κλείνει τα τριάντα. Που τον θυμάμαι να σιγοτραγουδάει αυτό και εγώ με τη σειρά μου του το αφιερώνω."