DAYS OF DARKNESS

Μουζικα

Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010


να γίνω μικρός

πολύ μικρός

ένα τόσο δα σποράκι

να κρυφτώ μέσα στο χώμα

βαθιά

μέσα στο σκοτάδι

να κλείσω τα μάτια μου

να μη νιώθω τίποτα

ησυχία

ηρεμία

ακινησία και αναμονή

να περάσουν από πάνω μου οι εποχές

να μη μου αφήσουν σημάδια

ορατά

και μια εποχή

μια υποτιθέμενη άνοιξη

που δεν θα είναι απαραίτητα άνοιξη

όταν ωριμάσω

να αναδυθώ

και να αντικρύσω τον ήλιο

κατάματα

να αναμετρηθώ μαζί του

σώμα με σώμα

γιατί θα μπορώ

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Έτσι νόμιζα κι εγώ την περασμένη άνοιξη.
Και μέχρι να ....μπορέσω, ξανάρθε χειμώνας....
Αλλά εσείς θα τα καταφέρετε.
Είμαι σίγουρη.
Εσείς δεν είστε "έξυπνος" :)

roundel είπε...

Μερικές φορές η ενηλικίωση αργεί αν και εγώ είμαι σίγουρη ότι η ωρίμανση δεν έχει ούτε χρόνο ούτε τόπο αλλά εξαρτάται κυρίως από εμάς τους ίδιους.
Η φώτο σου αν και είναι υπέροχη με τρόμαξε λίγο, ίσως γιατί δε μου αρέσει να εγκλωβίζομαι...
Έτσι και αλλιώς μέσα στην τρύπα ποτέ δε θα νιώσεις έτοιμος να αντιμετωπίσεις οποιονδήποτε ήλιο. Έξω είναι όλο το θέμα, έξω ετοιμάζεσαι και εκεί έξω πολεμάς...

AlexStre είπε...

βρε βρε για δες ποιος θυμίθηκε πως υπάρχει...και επέστρεψες και δυναμικά! : ) πολύ μου άρεσε η ανάρτησή σου!

Ανώνυμος είπε...

ναι..αλλά άμα γίνετε αέρας και είστε παντού και ταυτόχρονα κι αόρατος κι ελεύθερος δε θα ήταν καλύτερο παραμύθι για απόντες;

Coffeemug είπε...

Λυπάμαι τόσο πολύ που τελείωσε το παραμύθι:(

ξερω γω; είπε...

μετα απο μια τετοια ηρεμία καθώς και ερημιά μέσα στην μήτρα
της γης
ο ήλιος της οποιασδήποτε "ανοιξης"
μπορεί να είναι τόσο ζωοδόχος όσο και θανατογόνος...

Ουρανίσκος είπε...

Πολλές είναι οι φορές που αισθάνομαι ένας μικρός σπόρος σε χρόνιο "λήθαργο"...Το κακό είναι ότι όταν βγαίνουμε έξω μετά απο τόσο μεγάλη αναμονή,είμαστε μουδιασμένοι και ταυτόχρονα ασυγκράτητοι με όλα τα θετικά και τα αρνητικά..μου άρεσε πολύ η ανάρτηση σου