Litost είναι μία οδυνηρή κατάσταση που ξυπνάει μέσα μας ύστερα από ένα βλέμμα που ρίχνουμε στην ξεσκεπασμένη ξαφνικά αθλιότητά μας.
Το απόλυτο τγς αγάπης είναι στην πραγματικότητα πόθος για μία απόλυτη ταύτιση: ποθούμε η γυναίκα που αγαπάμε να κολυμπάει το ίδιο σιγά και να μην έχει κανένα ιδιαίτερο παρελθόν που θα μπορούσε να το αναπολήσει με ευχαρίστηση. Αλλά από τη στιγμή που η αυταπάτη της απόλυτης ταύτισης διαψευστεί ... η αγάπη αποβαίνει αδιάκοπη πηγή αυτού του μεγάλου ψυχικού πόνου, που τον ονομάζουμε litost.
Αυτος που έχει βαθιά γνώση της καθολικής ατέλειας των ανθρώπων είναι και ανάλογα προστατευμένος απέναντι σε μία τέτοια οδύνη. Η ενατένιση της προσωπικής του αθλιότητάς του είναι κάτι το κοινό και χωρίς ενδιαφέρον. Η litost, λοιπόν, προσιδιάζει στην ηλικία της απειρίας. Είναι ένα από τα στολίδια της νεανικότητας.
Από "το βιβλίο του γέλιου και της λήθης" του Κούντερα για εσένα με αγάπη.
αν δεν έβλεπα τη ζωή μου στο ιδεώδες η μετριότητά της θα μου ήταν αβάσταχτη
διανυκτερευουμε (συνήθως)
γι αυτό ο ουρανός είναι τόσο όμορφος. έχουμε στείλει εκεί πάνω τις ζωές μας. byagiogditissa
γιατί ο κόσμος είναι πιο όμορφος θολός.. by χνούδι
γιατί αυτονόητο είναι μόνο το χτες και το άγνωστο. όχι το αύριο, ούτε το μαζί. by κ.κ.μοίρης
"Να μου χτυπάς κάθε πρωί την πόρτα ..μήπως πέθανα κι άδικα τα κοράκια αλυχτάνε." by talisker
δεν είναι το λυπημένο χαμόγελο που περισσεύει στα χείλη, αλλά το αόριστο χαμόγελο εκείνου, που δεν κατάλαβε καλά και εύχεται ήλιο στο περίγραμμα του κορμιού του ξανά. byGround Control To Major Tom
η μέρα φωτίζει τους πάντες η νύχτα λιγότερους.. bymasterpcm
... and goodnight to the street swipers, the night watchmen flame keepers...
3 σχόλια:
Τι είναι, λοιπόν, litost;
Litost είναι μία οδυνηρή κατάσταση που ξυπνάει μέσα μας ύστερα από ένα βλέμμα που ρίχνουμε στην ξεσκεπασμένη ξαφνικά αθλιότητά μας.
Το απόλυτο τγς αγάπης είναι στην πραγματικότητα πόθος για μία απόλυτη ταύτιση: ποθούμε η γυναίκα που αγαπάμε να κολυμπάει το ίδιο σιγά και να μην έχει κανένα ιδιαίτερο παρελθόν που θα μπορούσε να το αναπολήσει με ευχαρίστηση. Αλλά από τη στιγμή που η αυταπάτη της απόλυτης ταύτισης διαψευστεί ... η αγάπη αποβαίνει αδιάκοπη πηγή αυτού του μεγάλου ψυχικού πόνου, που τον ονομάζουμε litost.
Αυτος που έχει βαθιά γνώση της καθολικής ατέλειας των ανθρώπων είναι και ανάλογα προστατευμένος απέναντι σε μία τέτοια οδύνη. Η ενατένιση της προσωπικής του αθλιότητάς του είναι κάτι το κοινό και χωρίς ενδιαφέρον. Η litost, λοιπόν, προσιδιάζει στην ηλικία της απειρίας. Είναι ένα από τα στολίδια της νεανικότητας.
Από "το βιβλίο του γέλιου και της λήθης" του Κούντερα για εσένα με αγάπη.
Ε.
litost λοιπόν..
Τελικά δεν θα πάρω θέση.
(Μην με βλέπετε έτσι, ξέρετε τι μ@λ@κ@ς είμαι;)
Δημοσίευση σχολίου