αυτό το φως που εκπέμπει η οθόνη το νιώθω πολύ οικείο πια. και με ζεσταίνει. άκου τώρα πράγματα. ότι ναναι. οτιδήποτε. στο σαλόνι (δίπλα) γέλια. δυνατά. εγώ τι κάνω στο δωμάτιο; γράφω. γιατί εδώ και όχι εκεί; γιατί έτσι. μπα, όχι. γιατί.... δεν ξέρω. βασικά ξέρω αλλά δεν θέλω να το πω. πάντα έτσι δεν κάνω άλλωστε; καλά όχι πάντα. σχεδόν πάντα. τις περισσότερες φορές δηλαδή. λέω να το παραδεχτώ να πάει στο διάολο. ε και τι έγινε που το παραδέχτηκα; σκατά. πάλι εδώ είμαι. και για να έχουμε καλό ερώτημα πότε θα αλλάξει αυτό; πότε; ε; εεεεεεεεεεεε; ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ;;;;;;; καλά μη φωνάζω αφού με ακούω και έτσι. ε και τι έγινε που με ακούω; σκατά. τώρα το χέρι μου (το δεξί) γιατί τρέμει; σκατά. ρε πούστη μου. θέλω να ουρλιάξω. μέχρι να κλείσει ο λαιμός μου. γιατί δεν ξέρω να μιλάω διαφραγματικά ακόμα καλά, οπότε αν το κάνω θα κλείσει ο λαιμός μου. θα μου πεις και τι έγινε αν ουρλιάξεις; ξερω γω; μπορεί να φοβηθούν οι δαίμονες (ποιοί;) και να την κάνουν με ελαφρά. ή και με βαριά. ας την κάνουν όπως θέλουν. να παν να γαμηθούν. δε βαριέσαι. τι λέγαμε; α ναι. να ουρλιάξω. μπορεί έτσι να μην ξημερώσει αύριο. ή να ξημερώσει και να βρίσκομαι κάπου αλλού. ας πούμε... στο παρίσι. στις ινδίες. ή στη νέα υόρκη. αν δεν έχεις πάει πουθενά δεν έχεις παρά να διαλέξεις. θα μου πεις και τι θα κάνεις εκεί; μάλλον τίποτα. τα ίδια σκατά θα είναι. καλά μπορεί και όχι. μπορεί εκεί να έχω μια θάλασσα έξω από το σπίτι μου και κάθε φορά που θα βρέχει να πετάω από το μπαλκόνι. ίσως εκεί να κυλιέμαι σε φραουλένια λιβάδια, να ψαρεύω πολύχρωμες πέστροφες σε ομιχλώδης λίμνες, ξέρω γω; καλά κάνε όνειρα. μαλάκα. αυτά τα πετσάκια γύρω από τα νύχια είναι τόσο νόστιμα τελικά; μωρέ λες; γκουρμέ μεζές; τέλεια. παιδί πιάσε ένα τσίπουρο με μεζέ. τι μεζέ; ε βάλε λίγα πετσάκια και κανά δυο νύχια έτσι για τη φάση. τώρα που το σκέφτομαι τρέμω την ώρα που θα χτυπήσει η πόρτα. δεν θέλω. να με αφήσουν ήσυχο. θα μου πεις τι φταίνε; όχι, όχι, γίνομαι άδικος. δεν μου φταίνε σε τίποτα. είναι τόσο καλές. και εγώ είμαι καλός. ή τουλάχιστον έτσι λένε. και αυτές και οι υπόλοιποι. με συμπαθούνε και με αγαπάνε. και εγώ τι κάνω; γιατί φέρομαι έτσι; σκατά. λένε τι καλός αυτός ο πασκουάλε (ή πασχαλάκος, σπάνια πασχάλης). ναι έτσι λένε πίστεψέ με. πρέπει να με πιστέψεις. καλά οι σιγκουρ ρος τα σπάνε. γαμώ. θέλω να κλάψω τώρα. άμα μου ρθει θα το κάνω. επίσης και εσύ τι φταις; όχι εσύ, εσύ. σκατά. πότε θα σταματήσω να σου κρύβομαι; γιατί θεέ μου; (εντάξει δεν υπάρχει, είναι σχήμα λόγου). λες κάποτε να τα καταφέρω; ωραία θα ήτανε. όμορφα. ο ουρανός θα φάνταζε υπέροχος. είδα γραμμένη κάπου τη φράση: θα βάλω καθρέφτες στα πεζοδρόμια να βλέπει ο κόσμος ουρανό. αντανάκλαση. τι κάνει η πουτάνα η φυσική. τελικά τα καλύτερα πατατάκια είναι αυτά με φυσική γεύση. πατάτας. και καλά.


κουζίνα. ποτήρι (χαμηλό). παγάκια. τσίπουρο (με γλυκάνισο).

- τι κάνεις μέσα; για το θέατρο;
- ναι. (κατά μια έννοια..)



α ρε παπάρα ούτε μια υπόσχεση δεν μπορείς να κρατήσεις.

βεβαιωθείτε

διά την παύση

της υδατόπτωσης

του υδατοπαροχέα

ΠΡΙΝ

την αποχώρησή σας

από την οικία.

ΑΠΟΦΑΣΗ (σιγά ρε μεγάλε μη σκίσεις κανένα καλσόν..)

όταν συνεχώς κρύβεσαι από όλους και από όλα (και κυρίως από τον εαυτό σου), δεν σου μένει παρά να σιωπήσεις.

για όσο.

ΠΟΥΛΟΒΕΡ

έχω ένα κουβάρι μέσα στο κεφάλι μου. αν ήξερα να πλέκω θα μπορούσα να φτιάξω από δυο πουλόβερ για κάθε περιπλανώμενο μεθυσμένο διαβάτη αυτής της πόλης. ένα για τη μέρα, ένα για τη νύχτα. να τα φοράει συνέχεια, να τα μπερδεύει μεταξύ τους, να γεμίζουν θηλειές και κόμπους, να έχουν σημάδια από κάφτρες. και αν τύχει, να τα βάζει και στο πλυντήριο καμιά φορά. για να νομίζει οτι αλλάζει κάτι. όχι όμως στους τριάντα. στους εξήντα. και ας κινδυνεύει ο πλανήτης. με τον πλανήτη της ψυχής μας τι θα κάνουμε; με τους πάγους των εντοσθίων μας; με τις χελώνες που κολυμπάνε μέσα στο σάλιο μας; με τα πανύψηλα τροπικά δέντρα του μυαλού μας; δεν έχω και γάτα να της το δώσω το κουβάρι μου να παίξει μαζί του, να το κυλάει σε όλο το πάτωμα, να το ζαλίσει μπας και το εκνευρίσει και πει να ξεμπερδευτεί από μόνο του, γιατί αν περιμένει από εμένα δεν θα δει χα'ί'ρι. δεν έχω γάτα, μόνο κάτι βρωμοπεριστέρια ακούγονται από έξω τι μπορούν να κάνουν και αυτά. αύριο μόλις ξυπνήσω θα πάω να αγοράσω τσιγγελάκια, να μάθω σταυροβελονιά και να σου ρθω με καινούργιο κασκόλ από αυτά με τα κρόσια να με τυλίξεις μέσα του γιατί έρχεται η άνοιξη και πρέπει να είμαι όμορφος.




ποια μοτοκούζι ρε φίλε, εδώ δίπλωμα για παπάκι δεν έχουμε. ούτε καν ποδήλατο (αυτό το λάστιχο πότε θα το φτιάξω άραγε;). όσο για το βόλβο δεν είμαστε για τα κυβικά του..

άσε, ας περιμένει λίγο το τέλος του κόσμου