DAYS OF DARKNESS

Μουζικα

Πέμπτη 19 Ιουνίου 2008

ΑΒΟΛΑ...


Κάθε πρωί συνήθως περνάω από μια συγκεκριμένη διασταύρωση. Στο φανάρι αυτής της διασταύρωσης εδώ και κάποιον καιρό υπάρχει ένα παιδί το οποίο έχει ένα πόδι και περιφέρεται ανάμεσα στα αμάξια και ζητιανεύει. Σήμερα λοιπόν για κάποιο λόγο με θυμήθηκε και με χαιρέτισε. Και ένιωσα άβολα. Γιατί και εγώ θα ήθελα να τον χαιρετάω κάθε πρωί χωρίς να σκέφτομαι το κομένο του πόδι και χωρίς να υπάρχει στο μυαλό μου η σκέψη ότι το κάνω εξαιτίας αυτού του γεγονότος. Και θα ήθελα να του πιάσω κουβέντα αλλά σκέφτομαι ότι τι να του πω: "Καλημέρα, τι γίνεται πως πάει;" ή "τι λέει κάλα;" ή "τι κάνεις;", θα γυρίσει και θα μου πει "Ναι καλή φάση εντάξει η δουλειά γενικά πάει καλά, αν και τελευταία έχει πέσει λίγο η κίνηση, ή αύξηση των τιμών του πετρελαίου βλέπεις, αλλά εντάξει κάτι γίνεται... τι καλημέρα βρε μαλάκα που το είδες το καλά;". Ίσως απ' την άλλη αυτός να μην τα βλέπει τόσο απαισιόδοξα τα πράγματα όπως εγώ, ίσως και αυτός θα ήθελε κάποιος να του πιάσει κουβέντα, δεν ξέρω...

7 σχόλια:

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Ε, μια χαιρετούρα δεν έβλαψε κανέναν.

ο αποτέτοιος είπε...

Το ταλαιπωρώ πολύ στο μυαλό μου ε;

demetrat είπε...

Μιά καλημέρα είν αυτή, πέστη κιάς πέσει χάμω.

neni είπε...

Σιγά..γιατί το σκέφτεσαι έτσι?Όλοι μας έχουμε ανάγκη την επικοινωνία και το χαμόγελο.Αυτός έχει αποδεχτεί αυτό που είναι και αυτό που κάνει..εσύ το βλέπεις από άλλη οπτική πλευρά.
Σε χαιρετώ..

ο αποτέτοιος είπε...

demetrat: θα την πω

neni: ναι μωρέ έχεις δίκιο αλλά είναι αυτή η μαλακισμένη συμπεριφορά που σε πιάνει καμιά φορά και φέρεσαι ηλίθια. Εγώ αυτό προσπαθώ να μην το κάνω αλλά νομίζω ότι είναι ένα γενικό φαινόμενο, οι """κανονικοί""" άνθρωποι να συμπεριφέρονται αμήχανα και αψυχολόγητα απέναντι σε τέτοιες περιπτώσεις.

Καλως ήρθες και να περνάς αν σου κάνει κέφι.

Το εργαλείο είπε...

Για κάποιο λόγο όταν διάβασα την δημοσίευσή σου μου ήρθε στο μυαλό τo παρακάτω στοιχάκι. (και το βάζω και το ακούω κατευθείαν)
----------
Ένα φιλάκι δεν είναι δράμα
μη το παιδεύεις με τόσες ιδέες
κι έτσι από δράμα σε δράμα ξεπέφτεις
και επανάσταση πάλι ζητάς
----------
Μήπως σε πειράζει να γεμίζω τα σχόλιά του μπλόγκ σου με στοιχάκια από χειμερινούς κολυμβητές : )
Και κάτι για τελείωμα
-----------
Από το πάρκο στη Μυροβόλο
Το μηχανάκι αστράφτει στον ήλιο
Αντανακλά το χαμόγελό σου
Και με εκτινάσσει στο φως

ο αποτέτοιος είπε...

Δώσε πράμα!