κάποτε θα νοικιάσω ένα σπίτι σε ένα νησάκι στη μέση της λίμνης των ονείρων μου. θα έχει χαμηλό ενοίκιο, φως, νερό, τηλέφωνο (τα κοινόχρηστα αποκλείονται, μόνος μου θα είμαι) και μια μικρή αυλή με ένα πλατάνι στην άκρη της. θα το επιπλώσω με τις βραδινές προσδοκίες μου. με το χάραμα θα πλένω στην ακρολιμνιά τον κόμπο που μου σφίγγει το στομάχι και τους εφιάλτες που κατασκηνώνουν εκεί στο βάθος. ύστερα θα ψαρεύω πεθαμένα όταν και ίσως και θα τα φυλάω στον καταψύκτη μου. τα μεσημέρια θα μαγειρεύω εκλεκτά εδέσματα με συνταγές που θα ξεσηκώνω από τα κιτάπια των ακτίνων του ήλιου και με μη βιολογικά προϊόντα φορμόλης ανακατεμένης με πληκτρολόγια και ποντίκια. τα δειλινά θα πηγαίνω βαρκάδα πάνω σε ηλιοβασιλέματα όλων των αποχρώσεων, πίνοντας καφέδες και τσιγάρα με γεύση ντιμπλαντένιας και μαργαριτών. αργότερα, κατά το βραδάκι, ένα χιόνι από αστέρια θα πέφτει πάνω στη σκεπή και εγώ θα ζεσταίνομαι μπροστά στο τζάκι με φωτιά από κρυμμένες αναμνήσεις αυτών που δεν έγιναν ποτέ, συντροφιά με ένα μπουκάλι κρασιού από γεώμηλα.

ίσως και να αφήνω ξεκλείδωτα πριν πάω να κοιμηθώ. να έρχεται το φεγγάρι να κοιμόμαστε αγκαλιά.

ΘΑ Μ΄ ΑΓΑΠΑΣ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΑΛΛΙΩΣ;

ακόμα και αν είμαι εγώ;

ε μαμά;

YOU CAN'T MASK LONELINESS

no you can't

ONLY SOLITUDE

νύχτα. ένα σοκάκι. ένας φανοστάτης παλαιού τύπου με μια κακομοιριασμένη λάμπα προσπαθεί απελπισμένα να φωτίσει λίγο τις σκιές που δεν εννοούν να του επιτρέψουν κάτι τέτοιο.

νύχτα. μίμος. κλεισμένος μέσα σε ένα αόρατο δωμάτιο. μάταιες, κωμικές κινήσεις στην προσπάθειά του να απεγκλωβιστεί. οι τοίχοι αδιαπέραστοι. και άσχημοι.

νύχτα. γαμημένος συναγερμός ενός αυτοκινήτου ταράζει την νυχτερινή σιγαλιά. για ποιο λόγο;

νύχτα. κουρασμένα τα φύλλα από τον αυγουστιάτικο ήλιο, αναπαύονται και αφήνονται να λικνιστούν στο βραδυνό αεράκι, προσπαθώντας να αγνοήσουν την επίθεση των μαυριδερών σκουληκιών που αποζητάνε να απομυζήσουν τους χυμούς τους.

(ναι σωστά μαντέψατε) νύχτα. ένας παλιάτσος ακροβατεί πάνω στη μοναδική χορδή μιας σκεβρωμένης κιθάρας. τα ξύλα της τρίζουν επικίνδυνα σε κάθε του βήμα και η χορδή πάλλεται και προκαλεί έναν απόκοσμο ήχο που εκπέμπεται από την τεράστια τρύπα του ηχείου της, που επιζητεί λαίμαργα να τον ρουφήξει.

νύχτα. στην αμμουδιά κουβαριασμένοι, σε ένα σώμα, ιδρωμένοι, στην αναζήτηση της υπέρτατης ηδονής με το φεγγάρι να πυρπολεί ανελέητα τα ματωμένα από την γκαύλα σώματα.

νύχτα. ένα δάκρυ κύλισε πάνω στην χορδή και ύστερα βούτηξε στο σκοτεινό χάος. ο σκοινοβάτης χαμογέλασε και με μια κωλοτούμπα προσγειώθηκε στο βρώμικο πάτωμα.

only

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

αρχές αυγούστου με κουνούπια και παλιές ασπρόμαυρες ταινίες με μπύρες χωρίς αλκοόλ και άις τι με βόλτες και ζέστη στην άδεια πόλη με ραδιόφωνο χωρίς εκφωνητές και με φίλους που ολοένα λιγοστεύουν καθώς χάνονται στον ορίζοντα με τα σακίδια στην πλάτη.

έτσι εδώ.

και όμως η φυγή στο προσκήνιο.



μαρόκο.