περπατώντας άπειρες ώρες πάνω κάτω, στις ίδιες διαδρομές όλη μέρα, πολύχρωμοι άνθρωποι προσπερνάνε γελαστοί. δημιουργικότητα που αγγίζει τα όρια των ονείρων με γειώνει (αν)ομαλά, τα ακουστικά στα αυτιά συνεχώς, κυριεύομαι και οργιάζω. εικοσιεννιά (29), σχεδόν τριάντα (30) κουβαλητά στην πλάτη, μια αναπόφευκτη τάση φυγής προς ένα τρελό πουθενά κατευθυνόμενο από χιλιάδες δενέγινα που σπηρουνιάζουν το μυαλό. ο κλόουν σε κατάσταση έκστασης σαν σε προειδοποίηση για το ρεσάλτο. και ύστερα τα βράδια που δεν φέρνουν ύπνο, με τα όνειρα σε έναν σουρεαλιστικό παροξυσμό να φτύνουν ανεπεξέργαστα (αυτή η λέξη υπάρχει άραγε;) κομμάτια ενός παζλ από το οποίο δεν μπορώ να βρω τις τέσσερεις γωνίες για να κάνω μια υποτυπώδη αρχή, και τι θα κρεμάσω στον άδειο τοίχο; όταν η μέρα παίρνει και χαράζει ο ύπνος φέρνει μια λύτρωση ψεύτικη και θολή, και τα ψέμματα φαντάζουν μια δικλείδα σωτηρίας τραγικά προσωρινής που τρέφει τον φαύλο κύκλο της ανυπαρξίας. δεν υπάρχουν συνταγές, μόνο αυτοσχεδιασμοί πάνω σε δοκιμασμένα υλικά για να τα ρίξω στη χύτρα, μια δόση λογικής, μια πρέζα τρέλας, λίγο από αυθορμητισμό, ένα ίχνος κυκλοθυμικότητας, όσο περισσότερο παίρνει - για να μην κόψει - έρωτα, μια μεζούρα όρεξης, μια ισχυρή δόση αποφασιστικότητας και για να δέσει απαραίτητο συστατικό η ευτυχία. χωρίς αναλογία. μα είναι οι δόσεις των συστατικών, τα συστατικά τα ίδια, το ανακάτεμα, ο χρόνος βρασμού, το γαρνίρισμα, το σερβίρισμα, όλα μαζί, ή κάτι άλλο απροσδιόριστο που θα μετατρέψει όλο αυτό το αγωνιώδες ανακάτεμα σε κάτι αν όχι τέλειο, τουλάχιστον βρώσιμο;
και κάπου εκεί τις ώρες που το λυκόφως ζωγραφίζει, μια φωνή να επαναλαμβάνει:
προσπάθησε για αυτά που θέλεις, για να είσαι πραγματικά χαρούμενος.
20 σχόλια:
αύρα,
και εγώ νιώθω ήδη καλύτερα. μήπως έχουμε τον ίδιο γιατρό;
:)
Το κακό καμια φορά είναι ότι δεν ξέρουμε τι ακριβώς θέλουμε... Πράγμα που μας φέρνει σ' ένα αδιέξοδο, η μας κάνει να μετανιώνουμε για λάθος επιλογές μας και άδικο κόπο... Τουλάχιστον έτσι πιστεύω εγώ. (Τον κλόουν τον είχα διαβάσει και παλιώτερα. Πολύ ωραίο κι αυτό. Το τραγούδι, Κουμμάτα!).
Με φώναξε κανείς; :Ρ
Τελικά αυτό το τελευταίο είναι τόσο δύσκολο ή εμείς (θέλουμε να) το βλέπουμε/ κάνουμε να φαίνεται έτσι;
Τώρα βέβαια, εδώ που τα λέμε, δεν έχουμε να χάσουμε και τίποτα προσπαθώντας (αρκεί, βεβαίως να ξέρουμε τι θέλουμε-αυτό κι αν είναι/φαντάζει δύσκολο- ή μήπως όχι..?)
Κι επειδή πολλές ερωτήσεις μαζεύτηκαν και για να σας λυθεί η απορία, ναι, το «ανεπεξέργαστα» υπάρχει.
Καλό βράδυ , αποτέτοιε.
(τίποτα δεν είναι όσο δύσκολο φαίνεται)
αδης,
αυτό το καμιά φορά τι το βαλες, για να μεγαλώσει η πρόταση;
(κουμμάτα ε; σε έχω κάνει άνθρωπα μου φαίνεται..)
αννανας,
ναι γιατρέ μου, ήθελα να σας ρωτήσω αν την αμοιβή σας τη δέχεστε σε εκατό μηνιαίες βλογοδόσεις. κάθε μήνα θα σας δίνω πενήντα (50) λέξεις που θα μου περισσεύουν.
:ppp
κοκκινα παπουτσια,
αυτό το τελευταίο είναι άστα να πάνε μην το ψάχνετε..
(είναι όλα αυτά που λέτε και ταυτόχρονα τίποτα από αυτά)
(ελπίζω να μην σας έχω κολλήσει αϋπνίες..)
:)
Τουλάχιστον.Ναι.
Ρωτήστε και τη φωνή να σας το επιβεβαιώσει.
ok! Πάντως να ξέρετε πως το να προσπαθείτε γι' αυτά που θέλετε, δεν συνεπάγεται ότι θα είστε πραγματικά χαρούμενος
ολα εκεινα τα χιλιαδες δεν εγινα
σε κανουν αυτο που εισαι
και εισαι ενα και μονο του
και ενα και μοναδικο
η χυτρα κοχλαζει και η μυρωδια
την ωρα της αποσυμπιεσης
φτανει εδω..
ειμαι σιγουρη πως η συνταγη πετυχε μεσα στη μοναδικοτητα της.
:)
μικρο συννεφο,
τουλάχιστον ε;
(τη φωνή δεν χρειάζεται να τη ρωτήσω, είπε αυτά που είχε να πει. νομίζω)
αννανας,
τουλάχιστον όμως προσπάθησες. και αυτό από μόνο του δεν σε κάνει να είσαι χαρούμενος;
ταλισκερ,
καμιά φορά αναρωτιέμαι αν είναι τραγικό να αποτελείσαι από τα δενέγινα. δηλαδή από τα ανεκπλήρωτα. δηλαδή από ένα τίποτα.
oκ, πόσο χάλια μπορεί να είναι ένα φαγητό που μαγειρεύεται ξημερώματα;;;
(τουλάχιστον η κουζίνα έχει θέα προς βόρειο σέλας;)
Εγώ έχω την doctor annana. Κι εσείς;
Η μουσική ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ!!
Πολλά φιλιά!
:))
Σοφή αυτή η φωνή...
Που τη βρήκατε;
...κι όταν αυτά που θέλεις σκοντάφτουν πάνω σε αυτά που θέλουν οι άλλοι; Μαθαίνεις να χαίρεσαι όταν χαίρονται οι άλλοι. End of the story. Καλό ΠΣΚ
αγιογδιτισσα,
πολύ (χάλια)
(η κουζίνα δεν έχει σταθερό προσανατολισμό. πάντως μια τάση προς τα βόρεια την έχει)
αυρα,
τελικά έχουμε τον ίδιο γιατρό.
σας άρεσε η μουσική; πολύ χαίρομαι.
φιλιά
σπαϊ,
σε ένα μπαράκι στην αθήνα.
θεια θ,
αυτό το end of the story δεν μου άρεσε καθόλου. αλήθεια.
:(
Μη ξεχνάς το βασικό συστατικό της αμβροσίας : τη φαντασία.
Καλό Σαββατοκύριακο.
Συγγνώμη- δεν ήθελα να φανώ αγενής. Ταυτίστηκα τόσο με αυτά που διάβαζα που απευθυνόμουν μάλλον στον εαυτό μου! Σας εύχομαι τα καλύτερα.
Δεν υπαρχουν συνταγες οντος, μα αν δεν προσπαθησεις και επιλεξεις το "τιποτα" γιατι πιστευεις πως το "μερικο" δεν εχει τιποτα να σου προσφερει θα αισθανθεις σε δεπεντε χρονια απο τωρα τον χρονο σταματημενο και ομως περναει και περναει μονο μια φορα απο καθε σημειο σε μια γραμμη ζωης που χανετε.
ΗΜ/ΝΙΑ
Ολη ηζωη μια κουκιδα
και εγω το τιποτα
στο κατι ελπιζω
Δεν υπαρχουν συνταγες οντος, μα αν δεν προσπαθησεις και επιλεξεις το "τιποτα" γιατι πιστευεις πως το "μερικο" δεν εχει τιποτα να σου προσφερει θα αισθανθεις σε δεπεντε χρονια απο τωρα τον χρονο σταματημενο και ομως περναει και περναει μονο μια φορα απο καθε σημειο σε μια γραμμη ζωης που χανετε.
ΗΜ/ΝΙΑ
Ολη ηζωη μια κουκιδα
και εγω το τιποτα
στο κατι ελπιζω
χουλκ,
σωστά μιλήσατε.
φαντασία..
θεια θ,
όχι, όχι, δεν σας μάλωσα σε καμία περίπτωση, μη ζητάτε συγνώμη!
(απλώς δεν μου άρεσε η εκδοχή σας. ίσως γιατί ο καθένας ακούει ότι θέλει. και εγώ μάλλον δεν ήθελα να την ακούσω..)
:))
μακ,
δηλαδή να το φτιάξω το φαϊ;
:))
γουέλκαμ!
Δε ξέρω αν θα το φτιάξεις η όχι, εγώ δεν το έφτιαξα και αισθάνομαι αυτά που έγραψα. Τελικά κέρδισα?...
Δημοσίευση σχολίου