στο σπίτι, στις πολυκατοικίες, σούρουπο, σκέψεις πεταμένες στο πάτωμα, άλλες κρέμονται από το φωτιστικό, καθώς τις παρασέρνει ο αέρας του ανεμιστήρα μοιάζουν με πολύχρωμα κινέζικα χαρτάκια, αιωρούνται στο διάστημα, μαζεύουν καπνό, έτοιμοι για εκτόξευση, φύγαμε, μα που να πάμε, όλα επιστρέφουν στο παρελθόν, το οποίο θα μπορούσε να αποτελεί ίσως και ένα ερώτημα για το μέλλον, το παρόν, οι σαντ λόβερς εντ τζάιαντς κάτι τραγουδούν ποιος ξέρει τι (ε’ι’τίλα και όμως μου ψιλοαρέσουν), που είχαμε μείνει, α ναι το παρόν, εγώ δεν ξέρω, στο απέναντι γήπεδο «διασκεδάζουν», ποιος ξέρει για ποιο λόγο, εγώ δεν είμαι μαζί τους (ποτέ δεν ήμουνα), δεν θέλω να είμαι με αυτούς, εγώ είμαι με τους άλλους, αυτούς τους άλλους που είναι οι ίδιοι, το τηλέφωνο χτυπάει αλλά δεν το σηκώνω, δεν θέλω, όποιος και να ‘ναι δεν είμαι εδώ, γραπώνομαι από το τίποτα και πάω αλλού, εκεί που όλα δεν είναι ωραία, αλλά τουλάχιστον δεν είναι και χάλια, περιπλανιέμαι στον τόπο του δεν, βουτάω σε ενδοσκοπήσεις αλλονών, ίσως γιατί φοβάμαι τη δική μου βουτιά, δεν τη θέλω, το κολύμπι άλλωστε δεν είναι το φόρτε μου, θα ήθελα να έχω ένα παγκάκι καταδικόμου να του μιλήσω, να τα πούμε όπως τότε που δεν μιλούσαμε ποτέ και ίσως μετά όλα να ανατείλουν σε μιαν άλλη εποχή όπου όλα δεν είναι ωραία αλλά τουλάχιστον δεν είναι και χάλια.
όταν είμαι μεθυσμένος όλα μου αρέσουν…
το μεθύσι όμως, δεν θα ‘πρεπε να εξαντλείται μόνο στο αλκοόλ…
*
τρέχω!
τρέχω να ξεφύγω από τα σκατά σας!
κουφάλες...
έχετε πιάσει και τους καλύτερους ίσκιους...
* (αυτό δεν είναι δικό μου , είναι ενός φίλου)
πι ες. ελπίζω να μην πειράζει η αναφορά τους αναφερόμενους στα λινκ
16 σχόλια:
το κακό όμως είναι ότι μετά το μεθύσι φαίνονται όλα πολύ χάλια..
είναι και αυτό το jet lag που τα κάνει ακόμη χειρότερα ..
Καλησπέρα από τέτοιε
Πάντα καταστρέφω οτι μου αρέσει..μηνυματα,γραπτα,ποιηματα,μουσική..και ποτε δεν γυρνώ πίσω..Γιατι φοβάμαι πως αν τα κρατησω κοντα μου θα με αλυσοδέσουν κ γω ζω στην φυγή...Δεν θαυμάζω το παρελθόν που μπορώ να ξεπεράσω ουτε κλαίω χαμένους παραδείσους..Απλά να...διάβασα το ποστ σου δυό φορες,μία με λαιμαργια και μετά με δισταγμο ξαναγύρισα για αλλη μια ..Αυτο ήθελα να πω..καλή σου νύχτα..
Don't drink and drive...
Drink and write!
"δεν θέλω να είμαι με αυτούς, εγώ είμαι με τους άλλους, αυτούς τους άλλους που είναι οι ίδιοι"
τώρα τα είπες όλα
το πρόβλημα αρχίζει την στιγμή που καταλαβαίνουμε πως αυτοί οι άλλοι είναι οι ίδιοι και μένουμε μαλάκες και μόνοι με τον εαυτό μας που είναι με όλους, που είναι σαν όλους
γιατί και αυτοί και οι άλλοι είμαστε εμείς...
καπετάνιε,
το μετά είναι γάμησέ τα. και κυρίως επειδή όσα πριν σου φαινόντουσαν ωραία και εφικτά, μετά φαίνονατι βουνό.
(ανώμαλη προσγείωση)
σεισάχθεια,
το ότι γυρίσατε και το ξαναδιαβάσατε, ελπίζω να μη σας έκανε κακό, δεν ήταν στις προθέσεις μου.
όσο για την καταστροφή, εγώ δε συμφωνώ. όπως είχα διαβάσει κάπου, όλη η ψυχή του ανθρώπου είναι σε αυτό που του αρέσει και αγαπά.
πανωκάτε,
μπήκατε στο νόημα βλέπω..
δόκτορα,
αυτό ακριβώς.. όπως τα λέτε..
Αγαπημένε μου αποτέτοιε,
Δεν είναι δυνατόν να έχετε τις απορίες που είχατε πριν από 4 ποστ, τη στιγμή που μπορείτε να γράψετε ένα τόσο δυνατό κείμενο!
Μόλις γύρισα, το διάβασα κι εγώ 3-4 φορές, ούτε που θυμάμαι πλέον, και πολύ ώρα σκεφτόμουν τι να σας γράψω...
Τελικά το βρήκα.
Το τέλος του καλοκαιριού έχει γεύση από ξεραμένη σόλα, και κάποιος πιτσιρικάς στην αλάνα του μυαλού σας, προσπαθεί να της βάλει και φωτιά, τρίβοντας πέτρες δίπλα από τα αυτιά μας...
Καληνύχτα.
Στουπιντ!!!!
Γουάι γιου ντιν'τ ανσερ δε φον???
Αη γουος κολινγκ γιου... στουπιντ!!
Εντ αη γουοντεντ του κολ γιου φορ ε ντρινγκ ιν δε μπεστ σαντοου..στούπιντ!!!
Νεξτ τάιμ.. ανσερ ιτ... εντ αη γουιλ πέι φορ δε ντρινγκς εντ φορ δι αμπρέλα νίαρ δε μπιτς εντ δε τρι...
Κίσες ρε...
Νοντ γουορι,,ανσερ δε φον εντ γου γουιλ μπι χαπι...
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
(Ηταν υπέροχο το ποστ..αλλά.. καταλαβαίνεις.. όταν σε βλεπω.. πάντα έχω μία ακόρεστη διάθεση για μαλακίτσες... ΜΗ με παρεξηΓΑΣ...) Χαχαχαχαχαχα
spy,
το κείμενο το έσωσε το γεγονός ότι ήμουνα ολίγον πιωμένος. πάντως χαίρομαι που σας άρεσε.
επίσης δεν είχα στο μυαλό μου ακριβώς αυτά που μου γράψατε, αλλά ίσως τελικά να είχα ακριβώς αυτά...
ακανόνιστη,
ιφ άι νιου δατ γιου γουέρ ον δε φόουν άι γουντ λιν όβερ (=τσακιζόμουνα) του άνσερ ιτ. φακ!
Δε κονβερσέϊσον μπιτουήν γιου του, ιζ αμπσολούτλι ντισκάστινγκ!!!
Ιτ ιζ λάικ γουότσινγκ ε "σαπουνόπερα" ον δε τιβί.
Ftou sas!!!
Xediantropoi...
εκπληκτικό κείμενο.
κόλλησα με τη φράση ότι το μεθύσι δεν θα έπρεπε να εξαντλείται μόνο στο αλκοόλ.
ότι και να πω μου φαίνεται λίγο. μακάρι να μπορούσα να σου σφίξω τα χέρια.
spy,
άι θινκ γιου αρ τζέλους οφ ας!!
βίλμα,
σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. τη φράση αυτή την έγραψα γιατί κάποτε είχα διαβάσει αυτό:
"Σημασία έχει να μεθάς. Εκεί είναι όλη η ιστορία,
είναι το μοναδικό πρόβλημα. Για να μη νιώθετε το φριχτό φορτίο του Χρόνου
που σπάζει τους ώμους σας και σας γέρνει στη γη
πρέπει να μεθάτε αδιάκοπα.
Αλλά με τι;
Με κρασί, με ποίηση ή με αρετή,
όπως σας αρέσει.
Αλλά μεθύστε.
Και αν μερικές φορές, στα σκαλιά ενός παλατιού,
στο πράσινο χορτάρι ενός χαντακιού,
μέσα στη σκυθρωπή μοναξιά της κάμαρας σας,
ξυπνάτε, με το μεθύσι σας κιόλας ελαττωμένο ή χαμένο,
ρωτήστε τον αέρα, το κύμα, το άστρο, το πουλί, το ρολόι,
το κάθε τι που φεύγει,
το κάθε τι που βογκά,
το κάθε τι που κυλά,
το κάθε τι που τραγουδά,
ρωτήστε τι ώρα είναι,
και ο αέρας, το κύμα, το άστρο, το πουλί, το ρολόι,
θα σας απαντήσουν:
"Είναι η ώρα να μεθύσετε!
Για να μην είσαστε οι βασανισμένοι σκλάβοι του Χρόνου,
μεθύστε, μεθύστε χωρίς διακοπή!
Με κρασί, με ποίηση ή με αρετή,
όπως σας αρέσει."
Μου άρεσε πάρα πολύ! έψαξα και το βρήκα!
ευχαριστώ!
Πάντως όλο το κείμενο σου ήταν εξαιρετικό. Μην το ξεχνάς. Αυτό είπα.
φιλιά
ΥΓ Απαντησέ μου εδώ για τo όνομα της αδερφής από το καπλάνι της βιτρίνας. *(βλ σχόλιο σε spy Νο 37).
να πείτε του φίλου σας πως όχι μόνο τον καλύτερο μα ουτε καν ίσκιο έπιασα..
βίλμα,
για το βιβλίο δυστυχώς δεν θυμάμαι και τόσα πολλά. επίσης, αν πάλι δεν κάνω λάθος στο βιβλίο, νομίζω ότι τα δυο κορίτσια είχαν μάθει και ένα ποιηματάκι από τον παππού τους, το οποίο αναφερόταν μερικές φορές σε όλο το βιβλίο, και νομίζω ότι ήταν στην καθαρεύουσα αλλά δεν θυμάμαι περισσότερα.
κ.κ.μοίρης,
εσείς από τα μέρη μας; οποία τιμή!
σας έφαγε το λιοπύρι, ε;
...το μεθύσι δεν θα έπρεπε να εξαντλείται μόνο στο αλκοόλ...
Φοβερή σκέψη!!!
ρόλοι,
φοβερότερο είναι το ποίημα που ανάφερα παραπάνω στην απάντηση στη βίλμα.
Δημοσίευση σχολίου