the final waltz

ο χρόνος τα δίνει και τα παίρνει όλα. κάθε στιγμή. μας πιάνει από τον ώμο, χαμογελάει τρυφερά, μας χαϊδεύει τα μαλλιά και φεύγει. για αλλού. και όμως νιώθουμε πως πάντα θα είναι εδώ. και ας έχει φύγει για πάντα. για πάντα. τι άχρηστη έκφραση... άνευ σημασίας και ύπαρξης. μια από τις τόσες πολλές που έχουμε τοποθετήσει στο λεξιλόγιό μας για να μπορούμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας και να αισθανόμαστε αισιόδοξοι. για να έχουμε τη δυνατότητα να ελπίζουμε στο αδύνατο. και έτσι, οι πειρατές των παιδικών μας χρόνων απόμειναν μονάχοι να ξύνουν τη σκουριά από το γάντζο τους, χωρίς πλοίο, χωρίς παπαγάλο, χωρίς ρούμι, χωρίς λιμάνι. ναυαγοί σε έναν κόσμο άγνωστο, πολύβουο και αδιάφορο. μεγάλωσαν τα γένια μας, η ψυχή μας αλλιώτεψε; είμαστε όλα αυτά που κουβαλάμε κάθε μέρα αν και κανείς μας δεν γεννήθηκε χαμάλης. (δεν) ζήσαμε σε στενά δρομάκια να φτύνουμε όνειρα, (δεν) κυλιστήκαμε σε λάσπες και χορτάρια, (δεν) αναπνεύσαμε έρωτες σε φωτισμένες πλατείες, (δεν) τραγουδήσαμε ουρλιάζοντας επιθυμίες, (δεν) αντικρύσαμε ηλιοβασιλέματα και ανατολές με κομμένη την ανάσα, (δεν) μεθύσαμε, (δεν) γίναμε ένα με το πάτωμα να ξερνάμε λέξεις. και μετά ήρθε ο χρόνος. και κάπου εκεί η σαιζόν τέλειωσε. ο διαχειριστής ζήτησε τα κοινόχρηστα και ο ιδιοκτήτητης απείλησε με έξωση. και εμείς άνεργοι, άφραγκοι και μόνοι. όλα κανονικά.








υποκλίνομαι και χαιρετώ.








να πεθάνω ήταν κρίμα
και έκανα το ψευτοθύμα...

days of darkness 3

ούτε

και

σήμερα

days of darkness 2

αγόρασα ένα μεγάλο μαχαίρι. με φαρδιά και οδοντωτή λάμα. πολύ ωραίο μαχαίρι. το έβαλα κάτω από το μαξιλάρι μου. περιμένω. την αϋπνία. ώρα της είναι. της την έχω στημένη. ζω για την στιγμή που θα ανοίξει την πόρτα και θα μπει στο δωμάτιο. θα την αφήσω να με πλησιάσει. να κάτσει δίπλα μου. να απλώσει τα χέρια της και να με αγκαλιάσει. και τότε θα καρφώσω το μαχαίρι μου στο λαιμό της. πολλές φορές. να δω να πετάγεται το αίμα της. να τη δω να σπαρταράει στο πάτωμα. να ουρλιάζει από τον πόνο. να φωνάζει πως δεν φταίει αυτή. πως κάνει τη δουλειά της. πως ακολουθεί τις διαταγές που της έχω δώσει. και εγώ θα γελάω. δυνατά. μέσα στα μούτρα της. και θα μπήγω το μαχαίρι όλο και πιο δυνατά. μέχρι να κοπεί όλος ο λαιμός της. και το πάτωμα να έχει γίνει μια λίμνη από αίμα. κατακόκκινο. να τσαλαβουτάω μέσα του. ύστερα θα πάρω το κομμένο κεφάλι και θα το γδάρω. θα φορέσω το σκαλπ της και θα πέσω για ύπνο. ίσως έτσι να δω όμορφα όνειρα. ίσως έτσι να νιώσω. κάτι. όμορφο.







έλα. σε περιμένω.

days of darkness

δαίμονες. φαντάσματα. αποκεφαλισμένα. σέρνουν τις αλυσίδες τους. ανατριχιαστικοί θόρυβοι στον πάνω όροφο. η πόρτα πίσω μου κλείνει με πάταγο. μόνος. στο ημίφως. ακίνητος. γύρω μου αχνό σκοτάδι. σκόνη παντού. στέκομαι. ακίνητος. αφουγκράζομαι την ανάσα μου. ακούω(;). σκέψεις. πολλές. άπειρες. διαπερνάνε το μυαλό μου με ταχύτητα ασύλληπτη. στριφογυρίζει. αυτό το μέσα στο κεφάλι μου. παύση. ένα βήμα. δεύτερο. φόβος. τρομαχτικός. ανάσες. άδειος. ο χώρος. τρίτο βήμα. σανίδι. έτριξε. δυνατά. ανάβω σπίρτο. ξαφνικά. θόρυβος. απόκοσμος. χιλιάδες νυχτερίδες ορμάνε πάνω μου. θέλουν να φύγουν (και αυτές). πάνω μου. στα μαλλιά μου. στα ρούχα μου. γαμημένες. γαμωνυχτερίδες. πιάνω μία. της κόβω το κεφάλι με τα δόντια μου (είμαι ατρόμητος εγώ). το αίμα πετάγεται. παντού. τρελαίνονται. οι άλλες. φεύγουν. κρύβονται. αίμα στο πρόσωπό μου. στα ρούχα μου. στάζει από το πηγούνι μου. χαμογελάω. καριόλες.

που κάθονται στην ακροθαλασσιά ακίνητοι για ώρες. που μια χαραυγή τους γεμίζει πληγές. που ένα τραγούδι δεν φτάνει να γεμίσει το κενό εκεί λίγο πιο κάτω. που πίνουν τα βράδια μέχρι θανάτου. που πλένουν τα πιάτα στις τρεις το πρωί. που τα ακουστικά έχουν εγκατασταθεί μόνιμα στα αυτιά τους. που αν ψάξεις μέσα στα μάτια τους θα διακρίνεις αυτό το σκοτεινό βάθος. που χαμογελάνε ειρωνικά στον καθρέφτη. που ο χειμώνας φωλιάζει στα ακροδάχτυλά τους. που κρύβονται όταν οι συνθήκες το επιτρέπουν. που πνίγουν το δάκρυ στη διαδρομή. που κλέβουν τις στιγμές των άλλων. που η ευαισθησία τους σκαρφαλώνει στα κατσάβραχα. που δεν χωράνε σε αυτό το μέρος που κάποιοι ονομάζουν σώμα.

που.



αυτοί.







οι απόντες.

ο χρόνος ορμητικό ποτάμι

και εγώ κάθομαι στην όχθη

και ψαρεύω

με καλάμι παιδικό

ήρθα σήμερα
την ώρα που εσύ δεν φάνηκες
οι άνθρωποι τελικά ήταν οι ίδιοι
καμία εξέλιξη
άλλωστε δεν περίμενα κάτι τέτοιο
πίστευα όμως
λάθος
θα ήθελα
να έκανες τη διαφορά
όχι από κάποιο καπρίτσιο μου
απλά
για να ομορφύνει
αυτή η αόρατη καταχνιά της κυριακής
έστω και για λίγο



ναι αυτό ήθελα

τι να αναρωτιούνται οι ψυχές μας αυτή την ώρα που τα περβάζια δακρύζουν και η φύση έξω χειροκροτάει; άδειασαν τα ράφια της βιβλιοθήκης και στη ντουλάπα έμειναν μόνο ένα πιστόλι και ένα σπαθί. farewell to arms. θα μείνουν μόνα τους, θα σκονιστούν καταλλήλως μέχρι ο επόμενος να τα πετάξει σε κάποιον κάδο. εκτός αν τα χρειαστείς και τα πάρεις μαζί σου. λάθος. αν νιώσεις την ανάγκη πως τά χρειάζεσαι ξέχνα το. δεν είναι φτιαγμένα για να τα χρειάζεσαι. αυτά χρειάζονται εσένα. η ψυχή να βγάζει φωτιές και να χαίρεται με ένα χαμόγελο από απόσταση μισού μέτρου. άρπαξέ τα και κράτησέ τα γερά. να ρωτήσεις. να μάθεις. να πάρεις τηλέφωνο. ίσως έτσι να συνεισφέρεις λίγο σε αυτό που λέγεται ζωή. σου. και ίσως, λέμε τώρα, όταν θα ανοίγεις τα μάτια σου να μην αισθάνεσαι μόνος, αλλά να σου χαϊδεύει μια αύρα τα μαλλιά. μόνος. και για να έχουμε καλό ερώτημα, τι είναι η μοναξιά; κάποτε είχες βρει την απάντηση. έτσι νόμιζες. μα αυτή τη στιγμή που η τρομπέτα σκορπάει βρώμικες αναθυμιάσεις, θα ήθελες. περίεργο δεν είναι αυτό το σχήμα; ένα μέλλον και ένα παρελθόν μαζί να σχηματίζουν μια προσμονή σε συσκευασία. χα!

ούτε ίχνος

Good night, sleep tight..

μια ολοφώτιστη νύχτα του ιουλίου σε πρωτοείδα
έμεινα να σε κοιτάζω θαμπωμένος
μου κράτησες καλή συντροφιά εκείνο το βράδυ
πάνω στο κατάστρωμα ξαπλωμένος
σε κοιτούσα και χαμογελούσα
και πολλές νύχτες μετά
έμενες μαζί μου στα ξενύχτια μου
μου έπαιζες μουσική με νότες απόκοσμες
και εγώ σου διάβαζα
την ιστορία του γάτου που έμαθε σε ένα γλάρο να πετάει
μετά χάθηκες
για λίγο
και μια νύχτα ξαναφάνηκες
μου έπαιξες λυπημένες μουσικές
και εγώ δεν βρήκα κάτι να σου διαβάσω
μα επέμενες ακόμη
και εγώ σε κατηγόρησα
ξαναχάθηκες
η αλήθεια είναι πως σε περίμενα
να ξαναέρθεις
αλλά δεν φάνηκες
ίσως κουράστηκες
ίσως να αποκοιμήθηκες
στην αγκαλιά κάποιου σύννεφου


ξέρεις κάτι;
ποτέ δεν κατάλαβα
αν υπήρξες πραγματικά
ή αν ήσουν δημιούργημα της φαντασίας μου


καληνύχτα λοιπόν
αν ποτέ θελήσεις να περάσεις
μη χτυπήσεις
θα είναι ανοιχτά


καληνύχτα

ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ (στείλε τον τραγουδιστή στο διάολο)

όλα εδώ πληρώνονται

γιατί αν όχι εδώ τότε που αλλού; και αν έχεις λεφτά πάει καλά. πληρώνεις και σου μένουν και να φας. αλλιώς τρως τα πετσάκια σου και κάνεις τουμπεκί. και όχι ψιλοκομμένο. γεύση από άθλια αδυναμία και έρχεται και χειμώνας. να φορέσεις τα μάλλινά σου γάντια και να ρίχνεις μπουκέτα στους τοίχους. μην ξεχάσεις όμως τον εαυτό σου. και να κόψεις τα συρματοπλέγματα, λένε, να μην γίνουν κλουβιά και απομείνεις μόνος σου. κουτσομπόληδες. θα μεγαλώσει το κλουβί, λες εσύ, θα γίνει από αυτά που ούτε οι καρχαρίες τα πλησιάζουν. αυτά τα ηλεκτροφόρα. και να μείνεις μέσα. να σε καμαρώνεις. φθινόπωρο κακό. φτηνόπωρο (που λέει και μια ψυχή). βόλτες με αδέξιες κινήσεις. αδέξια και άχαρα τα χέρια, ούτε στις τσέπες σου χωράνε.


στο διάολο.

7. ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

πολλές φορές είναι έτσι. κάποιες άλλες είναι εντελώς έτσι. πάντα όμως το απόγευμα της κυριακής σου χαμογελάει με το δικό του διεστραμμένο τρόπο. σου φτιάχνει καφέ και σου στρίβει τσιγάρο. σε κερνάει φίλους γύρω από ένα τραπέζι με κόκκινο κρασί και γέλια. μεταμορφώνεται σε νοσοκόμα και σε γιατρεύει από την αλκοολοποσία του προηγούμενου βραδιού. σου προτείνει να ακούσεις καινούργια τραγούδια και πατάει πλέι στις αγαπημένες σου πλέιλιστ. κάθεται δίπλα σου και ακουμπάει στον ωμο σου. καταβάλλει προσπάθειες να εμποδίσει το βράδυ που περιμένει στη γωνία χαμογελώντας χαιρέκακα και σου ζωγραφίζει όνειρα πάνω στα ρούχα και το δέρμα σου. σε προσκαλεί για μια βόλτα στην πόλη και όταν δεν έχεις όρεξη σου διαβάζει ποιήματα. ξαπλώνει μαζί σου πάνω στη φλοκάτη και σου χτενίζει τα μαλλιά για να είσαι όμορφος. σε τυλίγει με ένα κασκόλ για να μη φοβάσαι και σου διηγείται ιστορίες από τα νεανικά του ταξίδια. και αν του θυμώσεις καμιά φορά δεν σου κρατάει κακία. σου κλείνει το μάτι με νόημα και φεύγει προς την κουζίνα.

6. TO (LIVE IN A) DREAM

εδώ


και εδώ επίσης

5. ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

το φθινόπωρο έρχεται και κουλουριάζεται στην αγκαλιά σου, τυλίγεται στο λαιμό σου και σε χαϊδεύει με την ανάσα του. το νιώθεις, το χρειάζεσαι, έχεις ανάγκη ένα χάδι να φτιάξει γύρω σου ένα κουκούλι και εσύ να μεταμορφωθείς σε ένα μικρό έμβρυο μέσα του και απο εκεί να βλέπεις τις στάλες της βροχής να σου ψιθυρίζουν τραγούδια ζεστά. το φθινόπωρο τα ξενύχτια έχουν άλλη γεύση, αυτή της απρόσωπης προσμονής. τα κορίτσια αυτήν την εποχή είναι πολύ πιο γλυκά (σαν το μούστο ένα πράγμα) και οι άδειες αγκαλιές πιο θελκτικές. η εποχή του άγριου ξεφαντώματος (του ποιού;) εχει παρέλθει ανεπιστρεπτεί και τώρα πια κοιτάς το τζάκι (ναι, κανε όνειρα) σχεδόν ερωτικά. τα βιβλία δίπλα στο κρεβάτι, κάτω στο πάτωμα, ξεφυσάνε ανακουφισμένα και τινάζουνε χαρωπά τη σκόνη από πάνω τους. το φθινόπωρο βρέχει (και αν βρέχει και στην καρδιά σου δεν πειράζει, δεν θα σε κατηγορήσει κανείς), οι δρόμοι ξεπλένονται και μαζί με αυτούς και οι ψυχές, ας είναι, ένα ντουζάκι δεν έβλαψε ποτέ κανένα. τα φύλλα των δέντρων σε παρακολουθούν κάνοντας τον κινέζο, περνούν ξυστά από το αυτί σου και σου μιλάνε σε μια γλώσσα ακαταλαβίστικη, κοιτάς γύρω σου να δεις ποιος σου μίλησε, μάταια.

το φθινόπωρο είναι η εποχή που. το φθινόπωρο είναι η εποχή που. το φθινόπωρο είναι η εποχή που. το φθινόπωρο είναι η εποχή που. .................................... ... ... .. .

4. THAT SOUND

τη στιγμή που η βελόνα ακουμπάει πάνω στο δίσκο και ακούγεται ο χαρακτηριστικός ήχος, η ατμόσφαιρα ηλεκτρίζεται στην αναμονή της πρώτης νότας. ξέρεις ότι έφτασε η ώρα για ησυχία και ακρόαση. είναι μια μαγική στιγμή αυτή, που δεν συγκρίνεται σε καμία περίπτωση με αντίστοιχο άκουσμα σε εμπιθρι, σιντι, κτλ. οι νότες διαδέχονται η μία την άλλη και εναρμονίζονται απόλυτα, κατά ένα περίεργο τρόπο, με τους ήχους που δημιουργούνται από το γλίστρυμα της βελόνας πάνω στις ράγες του βινυλίου. δεν υπάρχει τίποτα το ενοχλητικό σε αυτό το άκουσμα. ο δίσκος λικνύζεται ελαφρά, σαν να χορεύει συμμετέχοντας στην μελωδική παρέλαση. όσο πιο παλιός, τόσο καλύτερα.