την συναντώ στα πολυφορεμένα ρούχα. κοιμόμαστε αγκαλιά κάθε βράδυ και βλέπουμε τα ίδια περίεργα όνειρα. λουφάζει πίσω από τον πάγκο του μπαρ και με ακολουθεί στις άσκοπες βόλτες μου. κολυμπάει μέσα στον πάτο του ποτηριού μου με απόλυτη άνεση και κάνει τσουλήθρα στα παγάκια. κουβαλάει τόνους όνειρα αλλά παραμένει ακμαία και ενεργητική. τυλίγει επιθυμίες και διασκορπίζεται τριγύρω, χορεύοντας τανγκό με τα νεκρά φύλλα του φθινοπώρου. χλευάζει τον κρύο δυνατό αέρα, κάνοντάς τον να σφυρίζει μέσα από τις χαραμάδες αγριεμένα.
παράξενο πράγμα. σαν να την τρέφει αυτό το κρύο. ή σαν να τραγουδάει κοροϊδευτικά κόντρα στο καιρός για δύο.
μυρωδιά ανεξίτηλη.
13 σχόλια:
Χμ! Ενδιαφέρουσα...
Θα την ονόμαζα μυρωδιά νεότητος. Ή έστω ζωής.
Αφού πίνει η μυρωδιά σας να την κρατήσετε, είναι σπάνιες αυτές.
Ξέρω που σας λέω...
Καιρός να αγοράσεις καινούρια ρούχα πριν οι μυρωδιές γίνουν αβάσταχτες απ' τα πολλά όνειρα που σίγα σίγα μαζεύονται... (Συμβουλή νέου: Μη παίζεις με τα όνειρα. Δαγκώνουν που και που!).
Το τραγούδι υπέροχο...
Και η σκέψεις σας μεσιέ, το ίδιο...
Τιγροφιλί καληνύχτας...
Les feuilles mortes, έτσι λένε εδώ τα ξερά φύλλα. Και σκεφτόμουν σήμερα πως εμείς δε χρησιμοποιούμε τόσο την έκφραση «νεκρά φύλλα», ώσπου διάβασα την ανάρτησή σας.
Είστε παράξενος. Με την καλή έννοια (:
Κατά τα άλλα, αφήστε τις μυρωδιές να κάνουν τη δουλειά τους. Ξέρουν αυτές. Κι έτσι κι αλλιώς δεν έχετε και περιθώριο επιλογής.
Μωρέ είναι οι μυρωδιές, άλλο πράμα! Σε στοιχειώνουν κανονικά! Κι εγώ θυμήθηκα πριν λίγο μια μυρωδιά. Πώς αναπαράγεται άραγε; Κόλπα του μυαλού ή να δοκιμάσουμε το κλασσικό μανταλάκι στη μύτη;
θεωρημα,
εγώ πάλι θα την ονόμαζα μυρωδιά μοναξιάς..
μαστερ,
δεν νομίζω να είναι και τόσο σπάνια..
αδης,
δεν νομίζω ότι θα αλλάξει κάτι αν αλλάξω ρούχα. δεν είναι αυτή η λύση.
(τώρα θα μου πεις και ποια είναι; ε δεν ξέρω!)
ταϊγκερ,
καληνύχτα και σε εσάς αγαπητή.
κοκκινα παπουτσια,
έχετε ένα δίκιο όπως τα λέτε..
αννανας,
όταν η μυρωδιά έχει εισχωρήσει για τα καλά, τι να σου κάνει και το έρμο το μανταλάκι..
Ακριβώς πίσω από τη μύτη υπάρχουν μικρές τρύπες σαν σουρωτήρι από όπου οι μυρωδιές ξεχύνονται αφιλτράριστες στο πιο πρωτόγονο τμήμα του εγκεφάλου. Ξεφυτρώνουν εκεί που δεν τις περιμένεις, μας κάνουν να κλαίμε ξαφνικά και αδικαιολόγητα, μας θυμίζουν τη μαμά μας και "το ωραίο γλυκό της Κυριακής", πίνουν τον άμπακο, καπνίζουν σα φουγάρα και δεν υποτάσσονται σε καμία λογική....
Τι μου κάνατε μεσημεριάτικα! Ευχαριστώ πάντως.
Μυρωδιές, αναμνήσεις, τί θα κάναμε χωρίς αυτές.
Κράτα τις σφιχτά,είναι πολύτιμες.
θεια θ,
περιγράψατε ακριβώς αυτό που συμβαίνει. δεν χρειάζεται να πω τίποτα άλλο.
γουέλκαμ!
κοφιμαγκ,
και να μην ήθελα να τις κρατήσω δεν γίνεται. κρατιούνται από μόνες τους.
γουέλκαμ επίσης!
Μυρωδιά νοσταλγική ή φερμένη απ'το παρελθόν βουτηγμένη στο παρόν αλλά καθόλου παράταιρη.Ίσως να με έκανε να πιω μονορουφι το ποτό για να την ξεφορτωθώ και να έκαιγα τα ρούχα μου.Και πολλά άλλα γλυκομελαγχολικά πράγματα που κάνουμε που μας αφήνουν γλυκομελαγχολικά συναισθήματα.
Αλλά οχι.
Αυτή εδω κάνει τσουλήθρα στα παγάκια αγαπητέ.
Είναι τόσο αξιαγάπητη.Αφήστε που κάνει και τον καραγκιόζη-ακροβάτη για να σκάσει το χειλάκι σας.
τσουλήθρα στα παγάκια.
υπέροχο.
εγώ δεν έχω το κουράγιο να κάψω τα ρούχα μου οπότε μου μένει μόνο να πίνω μονορούφι το ποτό μου.
σας άρεσε η τσουλήθρα ε;
Πολύ.
Δημοσίευση σχολίου