δεν υφίσταται η λέξη πάντα. δεν υπήρχε, δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει ποτέ.

η λέξη αυτή είναι τα δαχτυλίδια καπνού από ένα τσιγάρο ξεχασμένο στο τασάκι που καίει άσκοπα. είναι το μπαλόνι που ξέφυγε από τη μικροσκοπική χούφτα ενός παιδιού και ταξιδεύει στον ουρανό προς άλλους τόπους μακρινούς. είναι το ρούμι που έχει απομείνει στο ποτήρι λίγο πριν ο μπάρμαν σου ανακοινώσει ευγενικά ότι το μαγαζί κλείνει. πάντα. ψεύτικη λέξη. γεμάτη ψευδαισθήσεις και υποσχέσεις που δεν πρόκειται να εκπληρωθούν ποτέ. τρυπώνει παντού. από τα πολυτελή διαμερίσματα φωτισμένα από τεράστιους πολυέλαιους και στρωμένα με πανάκριβα χαλιά, μέχρι τα πιο μικρά, υγρά και σκοτεινά υπόγεια. μοιάζει με άστεγο γεράκο, που σέρνει το βρώμικο σαρκίο του στους ομιχλώδης δρόμους μιας μητρόπολης και που δεν ζητάει ούτε απαιτεί τίποτα (ή που δεν έχει να δώσει τίποτα). είναι η κούραση που τρέφει τους βραδινούς εφιάλτες, αυτούς που σε κάνουν να ξυπνάς ιδρωμένος με έναν κόμπο στο στομάχι και να τρέχεις στο μπάνιο να ρίξεις νερό στο πρόσωπο, μήπως και καθαριστούν τα όνειρα και γίνουν πιο ανώδυνα.



η λέξη πάντα είναι μια θεατρική παράσταση χωρίς κοινό.

ανύπαρκτη.






στον Β. (και ας μη το διαβάσει ποτέ)