μια φορά και έναν καιρό
ήταν ο άνθρωπος που δεν μιλούσε πολύ
που δεν άκουγε πολύ
που δεν έβλεπε πολύ
που δεν έπραττε..
και ύστερα συνάντησε
έναν άλλον άνθρωπο
ένα κορίτσι
ένα όμορφο κορίτσι..
και μετά άρχισε να μιλάει
να ακούει
να βλέπει
να πράττει..
κάποια στιγμή
ο άνθρωπος έφυγε
και έμεινε μόνος του
με τις αναμνήσεις του
και με αυτά που είχε μάθει
από το κορίτσι
προσπάθησε να τα συνεχίσει
καθώς περνούσε ο καιρός
και τα κουτσοκατάφερνε..
μέχρι που μια μέρα
βρέθηκε ξανά στο δρόμο της
μόνο που αυτή είχε τραβήξει άλλη ρότα
κινιόταν σε άλλη τροχιά
απομακρυσμένα ίσως, παράλληλη
μα όχι τέμνουσα με τη δική του
και τότε κατάλαβε
ότι δεν είχε καταφέρει τίποτα
τίποτα ουσιαστικό
ότι δεν εφάρμοσε τίποτα
από αυτά που είχε μάθει
από αυτό το κορίτσι
κατάλαβε ότι πάντα χρειαζόταν
αυτό το κορίτσι..
το μόνο που μπόρεσε να κάνει
ήταν να αφιερώσει
σε αυτό το κορίτσι
το παρακάτω δίστιχο
του nick cave
Thank you girl, thank you girl
I'll love you till the end of the world..
(και αν πρέπει
το μικρό αυτό παραμύθι
να τελειώσει όπως όλα
ας αλλάξουμε λίγο
την διατύπωση..)
..και έζησε το κορίτσι καλά
ίσως καλύτερα
και όσο για τον άνθρωπο
που δεν μιλούσε πολύ
ποιος ξέρει..
Μουζικα
Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
38 σχόλια:
Γειάσου καλέ μου 'αποτέτοιε'(δεν ξέρω και τ ονοματάκι σου βλέπεις!) ε,ναί καλέ μου έτσι είναι..κάποτε θα ρθει στη ζωή μας κι αυτός που θα μας κάνει να 'ανοιξουμε'τις πόρτες εκείνες μέσα μας που πάντα ήταν ερμητικά κλειστές..και που ίσως μας κρατούσαν σε μιά 'απόσταση'ή λίιιιγο 'περιχαρακωμένους'από τον έξω κόσμο...έτσι ακριβώς ήμουν και γώ πρίν γνωρίσω τον παραγωγό...δε μιλούσα πολύ,δε γελούσα σχεδόν καθόλου...και πολλάααααα αλλά δε.. και όταν μπήκε εκείνος στη ζωή μου ήθελα να μιλάω ώωωρες ασταμάτητες να μιλάω μέχρι να χάσω τη φωνή μου...ήθελα να γελάω μέχρι να ακουστώ σ όλη την Αθήνα...ήθελα,ήθελα...ήθελα.....ήθελα να βάλω φτερά στους ώμους και να πετάξω μέχρι το διάστημα και ακόμη πιό πέρα...!!ήθελα,ήθελα,ήθελα ένα σωρό ήθελα.. όμως ξαφνικά εκείνος ένα πρωί..αποφάσισε....να αφήσει όλη αυτή την ομορφιά που ζούσαμε και να προχωρήσει σε άλλο δρόμο..μακριά από το δικό μου..αποφάσισε να βρεί ή να αναζητήσει αλλού τη τύχη του..και γώ ξαναγύρισα και πάλι στην παλιά μου μιζέρια και σιωπή...στην παλιά μου λυπημένη και θλιμμένη ζωή..ούυυυυφ...ναί είτε ήθελα είτε και όχι..αυτό έγινε....έπρεπε να σεβαστώ την ανάγκη του να ακολουθήσει άλλο δρόμο...και ακόμη με πονάει αυτή η σιωπή του..και ποιός ξέρει για πόσο ακόμη θα με πονά...έτσι είναι καλέ μου αποτέτοιε..ορισμένα πράγματα είναι μάλλον γραφτό να τα έχεις μόνο για λίγο...ίσως τα πιό όμορφα,τα πιό εξέσια σ αυτή τη ζωή είναι γραφτό να τα ζείς μόνο για λίγο...να σου δίνουν λίγη από τη λάμψη και από την ομορφιά τους..και μετά να χάνονται για πάντα..και εσύ να μένεις με τις πικρές αναμνήσεις τους....έτσι είναι η ρημάδα η ζωή δυστυχώς...φιλάκια,μελαχολικά και λυπημένα,Αθανασία.
Αλοχα, αν έχεις χρόνο ρίξε μια ματιά στο can't buy me love από το πριονιστήριο το χρυσό χέρι, μιας και περί έρωτος ο λόγος, μπορεί να σε ενδιαφέρει.....
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=643998
Αν και είναι ψιλοπαντοφλέ φάση να κρέμεται η ευτυχία της ζωής σου από μία γκόμενα ομολογώ ότι κάποιες φορές το έτερον ήμισυ μπορεί να σου αλλάξει την ζωή...και κάτι τέτοιο περιμένω και εγώ!Οχι επειδή έχω ανάγκη την γκόμενα,αλλά επειδή έχω ανάγκη να αλλάξω λίγο την ζωή μου.
kalos anthrwpos i katsarida, kai na min stenaxwriesai kai koita na deis kati pragmata:
http://www.youtube.com/watch?v=2LoYM5OWIqI
kairo ithela na sou kanw sxolia, máresoun auta pou grafeis.
αθανασια,
όλοι χρειαζόμαστε έναν άνθρωπο δίπλα μας ο οποίος θα μας δίνει τη δύναμη να κάνουμε πράγματα. και το βασικό είναι όταν συμβαίνει αυτό, να έχουμε το μυαλό και την ικανότητα να το συνειδητοποιήσουμε. καλό σας βράδυ.
κατσαριδα,
το κείμενο αναφέρεται σε πολλά πράγματα, τα οποία χρειάζονται πολλές ώρες συζήτησης. εγώ στην ερώτηση που διατυπώνεται σε κάποιο σημείο, θα απαντήσω: μα η αγάπη είναι από μόνη της ο μοναδικός, ο ύψιστος πλούτος ενός ανθρώπου!
καλώς ήρθατε.
space dementia,
εγώ δεν μίλησα για γκόμενα. μίλησα για ένα κορίτσι. η διαφορά είναι τεράστια.
γκαου,
σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.
αν δεν στεναχωρηθώ τώρα, πότε;
καλώς ήρθατε και εσείς.
...Πέρασε καιρός...
Κι αυτός... κατασταλαγμένος,
πλούσιος πια από γνώση,
από περιπέτεια,
από λάθη, πάθη κι εμπειρία
χάραξε σιγά σιγά
τη ρότα του.
Τράβηξε το δρόμο του,
το ΔΙΚΟ ΤΟΥ δρόμο.
Ακόμα δε μιλάει πολύ.
Οχι, γιατί δεν έχει κάτι να πει,
μα γιατί τώρα ξέρει
πως οι λέξεις περισσεύουν.
Κι έζησε καλύτερα απ΄ ολους.
Γιατί, πάντα μέσα του
η ανάμνηση Της,
τον ζεσταίνει χωρίς πια
να τον πονά.
Ενα παραμυθι μετανοιας?
Πιστευεις οτι ενα μικρο "τσακ" "κλικ" πες το οπως θες μπορει να αλλαξει τον κοσμο σου?Κ ευτυχως που ειμαστε ανθρωποι κ οι τροχιες μας αλλαζουν ροτα πολλες φορες.
Καλημερες!
Δεν υπάρχεις!
Είσαι θεός!
Μόνο ένας πολύ σέξι άντρας μπορεί να είναι τόσο ευαίσθητος.
εγώ φίλε μου θα σου χαρίσω ένα στίχο της patie smith που τον έχω σαν προσευχή
i dont fuck much with the past
but i fuck plenty with the future
Φίλε εγώ δεν θα σε χαιδέψω,ούτε θα λυπηθώ που το κορίτσι προχώρησε στην ζωή του και εσύ ξανακλείστηκες πάλι στην σιωπή και την μοναξιά σου.Εσύ,εγώ και όποιος άλλος.Ένα αγόρι ή ένα κορίτσι μπορεί να αλλάξει κάποιες μέρες,να χαρίσει κάποιες ευτυχισμένες στιγμές στην ζωή μας,και σέβομαι και κατανοώ αυτά που γράφεις.Αλλά κανείς δεν μπορεί να μας κάνει πραγματικά ευτυχισμένους αν η ευτυχία δεν ξεκινάει από μέσα μας.Μην ψάχνεις πουθενά αν δεν ανακαλύψεις τι κρύβεις και τι σε ενοχλεί μέσα σου.Πολλές φορές σκέφτομαι πως όλα όσα ξεκινάνε από την ζωή μας και μένουν ή φεύγουν είναι απλά η εξέλιξη της ζωής.Δεν θα συμφωνήσω με την αναγνώστρια αθανασία και με όσα σου λέει.Ίσως να έλεγα και εγώ όλα αυτά μερικά χρόνια πριν αλλά δεν είναι έτσι.Τα πιο όμορφα και τα πιο εξέσια που περιγράφει δεν τα λαμβάνουμε από τον άλλο,ούτε τα περιμένουμε,ούτε γίνονται μια ή λίγες φορές στην ζωή μας.Ας μην είμαστε τόσο αθεράπτευτα ρομαντικοί.Όλα τα υπέροχα και ρομαντικά και εξέσια μπρορούμε να τα ζούμε κάθε μέρα όταν η χαρά της δημιουργίας,η ψυχική μας υγεία και ο δυναμισμός μας δεν μας εγκαταλείπει.
Καλό βράδυ
H neni τα είπε μια χαρά.
Όσο κι αν έχετε αγαπητέ μου φίλε ανάγκη λίγο χάϊδεμα ή και "ντάντεμα" αυτή τη στιγμή, κάποια στιγμή η πίστα τελειώνει, και πρέπει να παίξουμε στην επόμενη, αλλιώς θα χάσουμε όλα μας τα κανονάκια, χαζεύοντας τα να στέκονται ακίνητα την ώρα που όλη η υπόλοιπη οθόνη στροβιλίζεται...
χουλκ,
σας ευχαριστώ για την όμορφη συνέχεια του παραμυθιού.
ναγια,
ναι, μετάνοια για την έλλειψη συνειδητοποίησης και ειλικρινούς σκέψης από τη μεριά μου.
αυτό το τσακ ή κλικ ναι, ίσως μπορεί όταν συνοδεύεται και από μια συνειδητοποίηση.
very b,
σέξι εγώ; μπα, μόνο βλάκας.
δόκτορα,
μακάρι να μπορούσα να τον κάνω και δικιά μου προσευχή. (προς το παρόν, μάλλον το αντίθετο συμβαίνει)
νενι - σπαι,
καταρχήν, εγώ δεν ζήτησα ούτε να με λυπηθείτε, ούτε να με νταντέψετε. γράφω αυτά πουγράφω επειδή τα νιώθω και βγαίνουν από μέσα μου. δεν τα γράφω για να μου λέτε λόγια παρηγοριάς.
επίσης, καλά κάνετε και δε λυπάστε που το κορίτσι τράβηξε το δρόμο της. και εγώ χαίρομαι, και επειδή την αγαπάω πολύ (πέρα από το ερωτικό) θέλω να είναι καλά και να είναι ευτυχισμένη. και καλά έκανε και τράβηξε το δρόμο της και μπράβο της. εγώ είμαι ο λάθος της υπόθεσης και όχι αυτή.
φυσικά και η ευτυχία πηγάζει από μέσα μας. όμως, όλοι θέλουμε να πιαστούμε από κάποιον για να του δώσουμε και να μας δώσει αυτη την ευτυχία. και να μας την προκαλέσει επίσης και να του την προκαλέσουμε και εμείς. μόνοι μας τι να την κάνουμε;
αλλά ταυτόχρονα η ευτυχία βρίσκεται και μέσα στους άλλους.στους ανθρώπους, στις καταστάσεις.
το λάθος μου είναι ότι ακόμα δεν έχω το μυαλό και την ικανότητα να κάνω ενδοσκοπήσεις στον εαυτό μου, να βρω τι κρύβει, τι ζητάει, να ερμηνεύσω τα σημαδια του. και αυτό με έφερε σε αυτή την κατάσταση με αυτό το καρίτσι. το λάθος είναι ολόκληρο δικο μου. γιατί, αν καθόμουν και σκεφτόμουν λίγο, αλλά να σκεφτόμουν πραγματικά, τα πράγματα ίσως να ήταν αλλιώς.
σας ευχαριστώ.
Δεν είναι βέβαια του παρόντος, αλλά μακροπρόθεσμα πιστεύω ότι είναι πολύ όμορφο να μπορούμε να συγκινούμαστε,να συντονιζόμαστε, να συγκλονιζόμαστε.
Να εκτοξευόμαστε και μετά να σκάμε κάτω με δύναμη.
Για φαντάσου να έμενες ασυγκίνητος, ασυγκλόνιστος και ουδέτερος.
Στη σιγουριά του απολύτου μηδενός...Τότε θα ήσουν κενός.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι υπέροχο που μπορείς και πονάς σε μιακοινωνία που φοβάται να αγαπήσει γιατί δεν έχει τίποτα να θυσιάσει.
Και μόνο βλάκας δεν είσαι. Αστο αυτό να το πουν τίποτα άλλοι.
Τους χαιρετισμούς μου. Καλή συνέχεια φίλεκαι καλή δύναμη. Το χειρότερο είναι το να έχεις μείνει καιρό ασυγκίνητος...
έτσι κάνουν μερικά κορίτσια που δεν ταιριάζουν με τα αγόρια που προσπερνούν.
έτσι κάνουν και μερικά αγόρια που δεν ταιριάζουν με τα κορίτσια που αφήνουν πίσω.
Πάντα οι αφημένοι σε παράλληλους μονόδρομους κλαίνε περπατώντας να βρουν τη λεωφόρο ξανά.
Αλλά αυτή είναι η ρημάδα η ζωή.
δ
Ακόμα???
Αλλαξε ο μήναςςςςςςςςςςς βρεεεεεεε
Αιντε...
Τσιρ απ στουπιντ!!!
Αη γουλ καμ του χιτ γιου!!!
Να με συμπαθάτε.
Δε σας μάλωσα.
Λίγη ώθηση ήθελα να σας δώσω.
Συγγνώμη αν δεν το κατάφερα.
Το κανανε? (Το σεξ παντα πουλαει)
Αγαπημένε αποτέτοιε,εγώ είμαι το πλέον ακατάλληλο άτομο για ντάντεμα και παρηγοριά.
Καταλαβαίνω ότι δεν ψάχνετε κάτι τέτοιο αλλά και να ψάχνατε εγώ δεν είμαι εδώ για αυτό το λόγο.
Επίσης,πραγματοποιήστε την αναζήτηση του εγώ σας και της προσωπικότητας σας όσο είναι καιρός.Μπορεί εκεί μέσα να κρύβετε έναν θησαυρό που αγνοείτε και μπορεί να σας φανεί χρήσιμος.Εξακολουθώ να πιστεύω πως το κορίτσι απλά σας πρόσφερε όσα μάλλον καμιά δεν σας είχε δώσει-δείξει μέχρι σήμερα για αυτό την έχετε "ανεβάσει" τόσο ψηλά.Φροντίστε να την κατεβάσετε από εκεί πάνω και να νιώσετε καλύτερα.
χαπι πεπερ,
έχετε δίκιο σε αυτά που λέτε. απλώς η απορία μου είναι γιατί να πρέπει να φτάνουμε σε αυτό το σημείο για να νιώθουμε ζωντανοί;
καλό σας βράδυ.
δημητρατ,
δε βρήκα κάτι να σας απαντήσω. πάντως σοφά τα λέτε. καλό βράδυ.
ακανονιστη,
ε τι; περιμένετε να μου περάσει σε μια βδομάδα; μπα..
(πάντως κανένα μπουκετίδι ευχαρίστως θα το δεχόμουνα. μου χρειάζεται)
σπαι,
όχι, μην παρεξηγιέστε δεν θύμωσα μαζί σας (μόνο με τον εαυτό μου). καλά κάνετε και με ταρακουνάτε έτσι. και όσο για την ώθηση, μην το λέτε ότι δεν τα καταφέρατε..
καληνύχτα σας.
σανιτι,
βρε μια χαρά το κάνανε..
νενι,
ούτε και μαζί σας θύμωσα, αν κάτι τέτοιο φάνηκε να εννοηθεί. τώρα για την αναζήτηση του εαυτού μου, πραγματικά αυτή τη στιγμή δεν έχω την παραμικρή ιδέα πως να το καταφέρω. θα το βρω ελπίζω με τον καιρό.
(και όσο για το τι μου πρόσφερε αυτό το κορίτσι, αυτό που έχω να πω είναι ότι με έκανε άνθρωπο. ή τουλάχιστον με έβαλε στο δρόμο για να γίνω)
καληνύχτα και σε εσάς.
δεν τολμήσατε να πείτε "και το αγόρι καλύτερα" ...
αυτό το "σοφό" ακούγεται κάπως σαν κουκουβάγια.
δ
Time.
Φίλε μου σε καταλαβαίνω απόλυτα. Τρία χρόνια έκανα να συνέλθω. Το πρόβλημα είναι ότι αν δεν ξεπεράσεις τελείως την προηγούμενη, και να περάσει δίπλα σου η επόμενη ΔΕΝ θα τη δεις.
Καλό βράδυ
Σ;-)))
ΥΓ μιλάμε για κορίτσι, όχι για γκόμενα - καλά το είπες!
Ομορφος πρέπει νάναι ο Οκτώβρης εκεί πάνω...
κ.κ.μοίρη,
όχι δεν τόλμησα..
δημητρατ,
έχετε δίκιο, δεν το εννούσα όμως έτσι. απλά ήθελα να πω ότι μου άρεσαν αυτά που είπατε.
νομαντ,
τάιμ ναι, αλλά τώρα τι γίνεται..
μαυρος γάτος,
τρία χρόνια ε; άρα έχω ακόμα πολύ μπροστά μου.. (πω πω..)
υ.γ. χαίρομαι που συμφωνείτε με τη διαφορά!
καλό βράδυ και καλώς ήρθατε!
βιολιστής,
μόλις διάβασα το σχόλιό σας είπα που τον είδε τον όμορφο οκτώβρη! αλλά μετά που το σκέφτηκα, ναι, ίσως έχετε δίκιο από μια άποψη. ειδικά όταν το φθινόπωρο είναι και η αγαπημένη μου εποχή..
(αν και ώρες ώρες βγαίνει ένας ήλιος που δεν τον μπορώ..)
(επίσης αυτή τη στιγμή που γράφω το σχόλιο, ο ουρανός έχει γίνει κατακόκκινος! περίεργα παιχνίδια παίζει η νύχτα..)
Αι μπουνιαι... έτοιμαι....
Πες που και πότε... Στουπιντ!!!!
Χαχαχαχαχαχα
(μου έχετε λείψει πάντως...)
Το έχω ζήσει εκατό τοις εκατό.
Και δυστυχώς ήμουν το κορίτσι...
Ο άλλος είναι πολύ δυνατός.
ακανονιστη,
όποτε ευκαιρείτε μου τις στέλνετε
σπαι,
(και εμένα εσείς..)
πατσιούρι,
επειδή κάθε κατάσταση διαφέρει, θα σας απαντήσω με βάση τη δική μου. εγώ θα έλεγα ευτυχώς που ήσασταν το κορίτσι. γιατί ο άλλος είναι πολύ αδύναμος.
Ευτυχώς που είστε ο αδύναμος!Με τον καιρό θα δυναμώσετε,και ποιος ξέρει;
Ένα άλλο κορίτσι θα χρειαστεί λίγη από τη δύναμή σας...
Ίσως...
:-)
τι τρυφερή ιστορία!
δε με νοιάζει το περιεχόμενό της
δεν ξέρω
ή μάλλον ξέρω, υποπτεύομαι, γνωρίζω πέρα από γένος
πέρα απ'αυτό μ'αγγίζει η τρυφερότητα της γραφής
και η γαλήνη του δημιουργού της.
καλημέρα και συγγνώμη για τις βλακείες μου.
και το μικρό αγόρι θα ζήσει καλύτερα, απλά θέλει λίγο περισσότερο χρόνο.
όσο για το πώς έζησε το κορίτσι, αφήσέ το να το ξέρει το κορίτσι.
Βρε Στούπιντ... πλάκα έκανα πως μόνο ακόμα 2 ποστ σε αφήνω να είσαι καψούρης...
Γράψε παιδάκι μου νέο ποστ.. και δεν πειράζει... θα σου επιτρέψω να είσαι καψούρης... και στο τρίτο ποστ...
Χαχαχαχαχαχαχαχαχα
Είσαι πολυ Στούπιντ τελικα!!!!!
(και ζαβολιάρης)
ουτοπια,
ήρθατε εδώ, μου σκάσατε ένα :) μου κλείσατε και το μάτι, πως να μην χαμογελάσω εγώ τώρα;
σας ευχαριστώ και καλώς ήρθατε.
όσο για αυτά που είπατε, ίσως..
αμπθα,
δεν έχω κάτι να σας απαντήσω. μόνο ότι σας ευχαριστώ για τις "βλακείες σας".
καλώς ήρθατε.
απος,
το αγόρι ελπίζει
το κορίτσι ξέρει
ακανονιστη,
αφού επιμένετε, ορίστε.
Μας γαμήσατε κύριε Αποτέτιε. Αλήθεια. Ειδικά η φράση του Cave ταιριάζει απόλυτα σε αυτό που νιώθω. Δεν θα ήθελα να ταιριάξει το τέλος του ποιήματος (σαν ποίημα το είδα) σε μένα. Αλλά άγνωσται αι βουλαί του Αλλάχ. Παλεύουμε συνέχεια και καταλήγουμε στην φράση του Cave. Με ή χωρίς το κορίτσι δεν έχει σημασία.
Καλησπέρα φίλε μου
αιλαντ,
σας εύχομαι μέσα από την καρδια μου, να μην ταιριάξει ποτέ το τέλος αυτό σε εσάς.
καλό σας βράδυ.
ποιος ξερει...
ισως με παραμυθια βγαλει την αληθεια του...
ισως με παραμυθια μιλισει..
ισως αποκτηση δικη του φωνη...
στην υγεια των ευαισθητων
στην υγεια των λαθων
φει,
ναι, ίσως..
στην υγειά..
Δημοσίευση σχολίου