Τις τελευταίες βδομάδες, κάθε παρασκευή, μια περίεργη ησυχία έχει αρχίσει και εξαπλώνεται στα γύρω γραφεία, ωσάν ομίχλη κατεβαίνει και καλύπτει τα πάντα, μοιάζει με λοιμό' κάθε φορά έχει καινούργια θύματα, ή με αίρεση' αποκτά συνεχώς νέους οπαδούς, κανείς δεν ξέρει που θα καταλήξει αυτό, θα επιβιώσει η ανθρωπότης;
Ο άρχοντας του ξυσίματος , ο μίστερ ξύστερ (παρεπιπτόντως αυτός πως και βρίσκεται εδώ;), μόλις ήρθε για να μου πει να τον βοηθήσω σε μια "δύσκολη" και "κοπιαστική" εργασία που του αναθέσανε. Τον γράφω κανονικότατα. Φεύγει. Μάλλον η δουλειά δεν θα γίνει ποτέ.
Ησυχία ξανά.
4 σχόλια:
Σε νοιώθω απόλυτα. Πες πως είμαι δίπλα σου.
Ωραία περνάμε βλέπω και οι δυο.
Και όπως ήταν φυσικό, τη δουλειά του ξύστερμαν την έκανα εγώ (εντολές άνωθεν)
... είχε ησυχία, μέχρι που μπούκαρε αλαφιασμένη η παπίτσα μέσα στο γραφείο του βλάκα!
Η παπίτσα αναρωτιέται επίσης ποιος είναι ο ξύστερμαν!
Καλώς ήρθατε!
Μάλλον δεν τον ξέρεις είναι ένας τύπος που έχουν προσλάβει για το μουσείο και το μόνο που κάνει είναι να το ξεκλειδώνει το πρωί και να το κλειδώνει το μεσημέρι.
Δημοσίευση σχολίου